Όσοι έχουν παιδιά στην ηλικία της εφηβείας, ίσως μπορέσουν
να με καταλάβουν, οι υπόλοιποι ας περιμένουν υπομονετικά.
Έχω μια συνήθεια, πιστεύω καλή: Σε οποιαδήποτε συζήτηση ή
αντιπαράθεση, πάντα προσπαθώ να βρεθώ στη θέση του συνομιλητή μου, να σκεφθώ
και να δεχθώ σα δικά μου τα επιχειρήματά του. «Ο δικηγόρος του διαβόλου» είναι
το αγαπημένο μου moto.
Ευτυχώς, ούτε δικηγόρος είμαι, ούτε τον διάολο συνάντησα
ακόμη και ούτε πιστεύω ότι θα τον συναντήσω ποτέ, γιατί δεν θεωρώ αξιόπιστους
τους «διαμονισμένους» ιερείς των θρησκειών.
Τιμώντας λοιπόν αυτή τη «διαστροφή» μου, προσπάθησα να βρεθώ
στη θέση των σημερινών νέων, των εφήβων του 2012 μ.Μ. (με Μέρκελ)
Προσπάθησα να θυμηθώ τη δική μου εφηβεία. Μπα, BLAK OUT (όπως λέμε: όξω ο βλάκας
απ’ την παράγκα»)