26/12/09

Το Άλμπατρος με … αναπηρία ή στραβός είν’ ο γιαλός

Μια από τις (πολλές) μεγάλες μου αδυναμίες, είναι η σύγχυση που τραβάω με τις μαλακίες του κάθε μαλάκα, που βλέπω καθημερινά. Μετά από πολύ προσπάθεια –ειλικρινά- κατάφερα να «ξεπερνώ» τις μαλακίες, οι οποίες δεν με αφορούν άμεσα και δεν έχουν ουσιαστικό αντίκτυπο στη ζωή μου, αλλά σχεδόν πάντα πέφτω σε ηλίθιους, που με τις ηλιθιομαλακίες τους, είτε θα προσβάλλουν την αισθητική μου (και πότε δεν προσβάλλεται δηλαδή), είτε θα μου βρωμίζουν τον αέρα που αναπνέω, είτε απλά θα προκαλούν την πολιτική μου (με την ορθή έννοια πάντα) υπόσταση και την όποια εξυπνάδα μου (!). Και είναι τόσες πολλές αυτές οι περιπτώσεις, που η μόνη λύση που μπορώ να βρώ αυτή τη στιγμή, είναι να …προσλάβω κάποιον για να συγχύζεται για μένα, πράγμα αδύνατο βέβαια για τα οικονομικά μου, αλλά πάντα υπάρχει ελπίδα, με την ανεργία που διογκώνεται συνεχώς, να εμφανιστούν και …προσφορές. Πολλές φορές στο παρελθόν, αναρωτήθηκα και σκέφτηκα την περίπτωση να φταίω εγώ γι’ αυτή την κατάσταση, να είμαι δηλαδή εγώ «υπερευαίσθητος» στα μαλακοερεθίσματα. Να έχω δηλαδή, ένα είδος αναπηρίας, κι έτσι να μη μπορώ να δεχθώ σαν φυσιολογικές αυτές τις καταστάσεις. Αυτά δηλαδή, που εμένα με κάνουν να «κατεβάζω» χριστοπαναγίες και άλλα κοσμητικά, άλλοι να τα βλέπουν σα φυσιολογικές πράξεις, μαλακίες μεν, αλλά χωρίς να τους χαλάνε τη …ζαχαρένια. Τελικά κατέληξα στο συμπέρασμα ότι: ΕΙΜΑΙ ΑΝΑΠΗΡΟΣ!!!, γιατί ή στραβός θα’ναι ο γιαλός ή στραβά θα αρμενίζουμε, δε μπορεί να συμβαίνουν και τα δυο ταυτόχρονα (ή μήπως μπορεί;) Ένα από τα ποιήματα που αγαπώ, και …«κολακεύει» την αναπηρία μου, είναι και ΤΟ ΑΛΜΠΑΤΡΟΣ του Μπωντλέρ από τα ΑΝΘΗ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ, το οποίο και αντιγράφω απαγγέλλοντάς το:

«Πολλές φορές οι ναυτικοί, την ώρα να περνάνε,
πιάνουνε τα’ άλμπατρος –πουλιά της θάλασσας τρανά-
που ράθυμα, σαν σύντροφοι του ταξιδιού, ακλουθάνε
το πλοίο που μες στα βάραθρα γλιστράει, τα πικρά.

Μα μόλις σκλαβωμένα εκεί στην κουπαστή τα δέσουν,
οι βασιλιάδες τ’ ουρανού, σκυφτοί κι άχαροι πια,
τ’ άσπρα μεγάλα τους φτερά τ’ αφήνουνε να πέσουν
και στα πλευρά τους θλιβερά να σέρνονται κουπιά.

Αυτά πού’ ναι τόσο όμορφα, τα σύννεφα όταν σκίζουν,
πώς είναι τώρα κωμικά κι άσκημα και δειλά!
Άλλοι με πίπες αναφτές τα ράμφη τους κεντρίζουν,
κι άλλοι πηδάνε σαν κουτσοί, κοροϊδευτικά.

Μ’ αυτούς τους νεφοπρίγκιπες κι ο Ποιητής πώς μοιάζει!
Δε σκιάζεται τις σαϊτιές, τις θύελλες αψηφά,
μα ξένος μες στον κόσμο αυτόν που γύρω του χουγιάζει,
σκοντάφτει απ’ τα γιγάντια φτερά σαν περπατά.»


Υ.Γ. Συγχωρήστε τη «ζαλάδα» της γραφής μου, αλλά είναι από τα κωλολαμπάκια που γέμισαν κάθε γωνιά του οπτικού μου ορίζοντα (μόνο στον κώλο τους δε βάλανε).

22/12/09

μπαρμπαγιάννη ήσουν απ' τους αγαπημένους μου ΙΙ


Μπαρμπαγιάννη ήσουν από τους αγαπημένους μου ζωγράφους. Ίσως ήσουν και ο πρώτος που προσπάθησα να .. αντιγράψω. Η ζωγραφική σου ένας ύμνος της ανθρώπινης μορφής, ένας ύμνος του έρωτα …ένας ύμνος στη γυναίκα. Οι μορφές σου γήινες με την πλαστικότητα –πάντα- της νιότης … Ξεφύλλιζα λαίμαργα οποιοδήποτε έντυπο ή βιβλίο έπεφτε στα χέρια μου και αφορούσε είτε εσένα και τη ζωή σου, είτε την εργογραφία σου.
Χθες, την ημέρα της κηδείας σου, η ΝΕΤ έδειξε ένα πολύ καλό αφιέρωμα για τη ζωή και το έργο σου. Ο μεγάλος δάσκαλος. Ο τελευταίος της γενιάς σου. Ο «κολλητός» του Ελύτη και του Τσαρούχη. Ένας συμπαθητικός γεροντάκος, που πίσω από τον ξύλινο ήχο του μπαστουνιού του, έσερνε μια ζωή δημιουργίας και προσφοράς. Εντύπωση μου προκάλεσε το σχόλιό σου βλέποντας μια παλιά φωτογραφία με φίλους: «όλοι αυτοί πεθάναν … εμένα με αφήσαν να κλείσω την πόρτα…».
Και την έκλεισες δάσκαλε την πόρτα … στα μούτρα μας. Ήσουν ο τελευταίος μιας γενιάς που ονειρεύτηκε και ύμνησε μια Ελλάδα, για την οποία θα είμαστε περήφανοι, ένα λαό που έχει (ή είχε) τη δική του οπτική για τη ζωή και τις χαρές της … Έκλεισες την πόρτα δάσκαλε αφήνοντας μας έξω στην κακοποιημένη νεοελληνική αισθητική, στην πνευματική κακομουτσουνιά της προχειρότητας και της αρπαχτής. Στάθηκες τυχερός γιατί έζησες σε μια εποχή που η ομορφιά είχε τη δική της αξία, τη δική της μυρωδιά , το δικό της φως …. Μπαρμπαγιάννη, αυτός ο γδούπος από το κλείσιμο της πόρτας, με πόνεσε, αλλά ο πόνος αυτός ήταν γλυκός, σαν τις ώχρες σου, σαν το κόκκινο στα χείλη των κοριτσιών σου, σαν το πράσινο και το γκρι της ελιάς που τόσο αγάπησες …

Διαβάστε: Η έξοδος του Γιάννη Μόραλη του Δ.Σεβαστάκη

21/12/09

Μπαρμπαγιάννη ήσουν από τους αγαπημένους μου ...


Πλήρης ημερών, σε ηλικία 93 ετών, έφυγε από τη ζωή ο της λεγόμενης γενιάς του '30 και δάσκαλος Γιάννης Μόραλης. Γεννήθηκε στην Άρτα το 1916 και το 1927 εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Αθήνα. Το 1936 αποφοίτησε από την ΑΣΚΤ Αθήνας και, ως υπότροφος της Ακαδημίας Αθηνών, έφυγε, το 1937, για τη Ρώμη. Στη συνέχεια εγκαταστάθηκε στο Παρίσι, όπου φοίτησε στην Ecole Nationale des Beaux Arts, στα εργαστήρια ζωγραφικής και φρέσκο. Έργα του ανήκουν σε δημόσιες και ιδιωτικές σχολές στην Ελλάδα και το εξωτερικό ενώ δική του είναι η εγχάραξη στον εξωτερικό τοίχο του ξενοδοχείου Χίλτον.Παράλληλα εγγράφηκε στην Ecole des Arts et Métiers, για την σπουδή του ψηφιδωτού. Το 1947 εκλέχτηκε τακτικός καθηγητής στη Σχολή Καλών Τεχνών, από όπου αποχώρησε το 1983.Το 1949 με αρκετούς Έλληνες ζωγράφους μεταξύ των οποίων ο Νίκος Χατζηκυριάκος - Γκίκας, ο Γιάννης Τσαρούχης, ο Νίκος Νικολάου και Νίκος Εγγονόπουλος, ιδρύουν την καλλιτεχνική ομάδα «Αρμός» και διοργανώνουν την πρώτη κοινή έκθεση στο Ζάππειο το 1950.Έχει εικονογραφήσει βιβλία (Ελύτη, Σεφέρη και άλλα), δημιούργησε τοιχογραφίες, σχεδίασε σκηνικά και κουστούμια για το Εθνικό Θέατρο Ελλάδος, το Θέατρο Τέχνης του Κάρολου Κουν, τα μπαλέτα του Ελληνικού Χοροδράματος.Βραβεύτηκε σε πολλές διεθνείς εκθέσεις, ασχολήθηκε με τη σκηνογραφία, την εικονογράφηση βιβλίων και δίσκων και την κεραμική.

15/12/09

Έφτασαν γ@μώτο

Αυτό μου έλειπε δηλαδή (συν τοις άλλοις ή και της άλλης)Q να περιμένω με ανυπομονησία τα χριστούγεννα !!! (Κορόϊδο) 11 μέρες για τα χριστούγεννα , μου θύμισε χθες η διαφήμιση των jumbo. Όσο κι αν φωνάζεις ότι ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΗ ΒΑΣΙΛΗΣ , τα … «σκασμένα» κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν. Και μετά τη διαφήμιση τσουπ ο Γιωργάκης με τα νέα οικονομικά μέτρα … Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα δηλαδή (και τι ρέμα φουλαρισμένο από τη συνεχή βροχή). Η μόνη λύση λοιπόν είναι ο (κωλόγερος) ο … Αη Βασίλης που –εφόσον ήμουν και καλό παιδί(!)- να μου φέρει το δώρο της παρακάτω φωτό:

ΥΓ.: Βάλε και μερικές μελάνες

9/12/09

Και το παριζάκι, να το βάλετε εκεί που ξέρετε

Μιλάμε για μεγάλη ζαλάδα αυτή η διαφήμιση και το κακό είναι ότι σου "κολλάει". Με "έπιασα" χθες να το τραγουδάω και ...μου άρχισα τις σφαλιάρες και τα reset!!!

της Ρίκας Βαγιάνη από το Protagon

Το τελευταίο πράγμα που θα περίμενα ποτέ, ένα χρόνο και μία μέρα πριν τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, ήταν ότι θα εύρισκα μια Αθήνα, μια Ελλάδα να τραγουδάει. Ενωμένη. Μικροί και μεγάλοι, αγόρια και κορίτσια, μπαμπάδες και μαμάδες, έφηβοι και σπόρια. Υπάρχουν δεκάδες τραγούδια για την αυριανή μέρα-άλλωστε, οι ποιητές μας την έχουν πενθήσει προκαταβολικά και αγιασμένα: Από το «ω γλυκύ μου έαρ» ως το «σημαίες τώρα σε ντύσανε, παιδί μου εσύ κοιμήσου, κι εγώ τραβώ στ αδέλφια σου και παίρνω τη φωνή σου», ακόμα κι ως το «είμαι δεκαεξάρης, σας γαμώ τα Λύκεια»
Αντί για όλα αυτά, αυτές τις μέρες, οι Ελληνες τραγουδάμε ενωμένοι…το τραγούδι του Παριζάκη!
«Θα ’μαι καλό παιδί, άριστος μαθητής…»
«Θα κοιμηθώ νωρίς, θα είμαι συνεπής…»
Συνήθως δεν πιστεύω σε θεωρίες συνωμοσίες, αλλά αυτή η σύμπτωση είναι ικανή να με βάλει σε πειρασμό. Το παριζάκι είναι παντού. Σε ραδιοφωνικά σποτάκια, στο Ιντερνετ, στην τηλεόραση, σε προσφορές CD από περιοδικά που λυσσάνε στην επανέκδοση.
«θα ’μαι καλό παιδί, θα κάνω ό,τι πεις…»
Το τραγούδι μου έχει γίνει εφιάλτης, που δεν απέχει πολύ από την πραγματικότητα. Παρέες μπαμπάδων με τα αγόρια τους κατεβαίνουν χαρωπά τη Δημοκρατίας, λες και μόλις τους επέστρεψαν οι εξωγήινοι από απαγωγή μετά λοβοτομής. Κενό βλέμμα, ρομποτική φωνή, σινεφίλ ανατριχίλα από το Invasion of the Βody Snatchers,(σωστά, Θοδωρή); Κουρδιστά ντουέτα ανθρώπινων φωνητικών χορδών αναπαράγουν ηλεκτρονικά το στίχο με τις κατάλληλες κινήσεις ζόμπι:
«θα ’μαι καλό παιδί, άριστος μαθητής, αρκεί το παριζάκι μου να είναι υφαντής».
Γιέ μου, Οδυσσάκι μου, αγόρι μου, πρίγκιπα των ονείρων μου, είσαι πολύ μικρός ακόμα για να αποστηθίσεις το τραγούδι. Άσε τη μαμά να σου το εξηγήσει- σύντομα, άλλωστε, θα της εξηγείς εσύ.
Αυτό, αστέρι μου, είναι ένα τραγούδι που σου μαθαίνει πώς να ξεφτιλιστείς, και μάλιστα πώς να ξεπουληθείς στεγνά για ένα παριζάκι. Να ανταλλάξεις την απείθεια, την ανυπακοή, την αμφισβήτηση, για να αποκτήσεις πρόσβαση σε ένα αμφιβόλου ποιότητος αλεσμένο υποπαράγωγο κρέατος. Ακόμα κι αν δεν αντιλαμβάνεσαι, Οδυσσάκι μου, τις φρικώδεις αποκαλύψεις του μπαμπά «Στόφορου», στο blog όπου παραπέμπω τους φίλους του protagon η ουσία δεν αλλάζει. Μη μασάς αυτό το τραγούδι, φάε κάτι πιο υγιεινό:
(Γλυκιέ μου εσύ δεν χάθηκες, μέσα στις φλέβες μου είσαι,
Μέσα στις φλέβες ολονών, έμπα βαθειά και ζήσε)
Πάρτο αλλιώς Οδυσσέα. Ορθωσέ μου το λιλιπούτειο ανάστημά σου, ψήσε μου το ψάρι στα χείλη και πάρτο όλο, μα όλο, αλλιώς, παιδί μου, καμάρι της ζωής μου.
Χτύπα τα πόδια σου κάτω και δήλωσέ μου ότι δεν θα κοιμηθείς ποτέ ξανά, γιατί γουστάρεις να παίζεις κουκλοθέατρο μέχρι τις τρείς το πρωί. Ούτε θα κάνεις ποτέ ξανά μπάνιο επειδή αποφάσισες ότι θα είσαι βρώμικος για πάντα, ούτε θα διαβάσεις τα μαθήματά σου γιατί βαριέσαι, βαριέσαι, βαριέσαι. Ότι δεν θα είσαι συνεπής ποτέ, πουθενά, για κανένα αφασικό χάνο, επειδή έτσι σου το είπε ότι «πρέπει-να-είσαι-συνεπής». Κάνε με να σε κυνηγήσω. Κάνε με να θυμώσω. Κάνε με να προσπαθήσω να σε δελεάσω με αλλαντικά, για να σε φέρω στα νερά μου.
Εγώ: Και το παριζάκι; Τι θα γίνει, δεν θα το φας το παριζάκι;
Εσύ: Το παριζάκι σου να το πάρεις και να το βάλεις εκεί που ξέρεις, μαμά.
Αχ, γιέ μου, δεν ξέρεις πόσο περήφανη με κάνεις!

(*τα πλάγια γράμματα είναι από τα «Εγκώμια» της Μ. Πρασκευής και από το ποίημα «Επιτάφιος» του Γ. Ρίτσου)

5/12/09

Είναι ώρα ΕΥΘΥΝΗΣ για ΟΛΟΥΣ! (Δεκέμβρης 2009 ...Σκέψεις)

από τον ΑΝemos

Κάποιοι έχουν ήδη στήσει τα σκηνικά... Οι κάμερες παίρνουν θέση σε επίκαιρα σημεία... Οι κάμεραμεν και οι φωτογράφοι καθαρίζουν τους φακούς τους... Οι αστυνομικοί συντάκτες καθαρίζουν τα λαρύγγια τους. Πρωταγωνιστές και κομπάρσοι μαθαίνουν τις ατάκες τους, κάνουν πρόβα στα παρασκήνια και δίπλα στους σκουπιδοτενεκέδες. Τα μόνιτορ των καναλιών έχουν περαστεί με πανάκια ΑΖΑΞ. Το ίδιο κι εκείνα της ΓΑΔΑ. Οι καταστηματάρχες ξαναδιαβάζουν φωναχτά τους όρους των ασφαλιστήριων συμβολαίων τους. "Θραύση βιτρίνας", "καταστροφή εμπορεύματος". Ο Πάγκαλος θέλει να αποδείξει οτι είναι καλύτερος από τον Παυλόπουλο. Ο Χρυσοχοΐδης οτι είναι καλύτερος από τον Μαρκογιαννάκη. Ο αστυνομικός καλύτερος από τον αντιεξουσιαστή και ο αντιεξουσιαστής καλύτερος από τον χούλιγκαν.
Τα σενάρια κυκλοφορούν εδώ και πολλές εβδομάδες από χέρι σε χέρι... Τις τελευταίες ώρες αυτά τα σενάρια γίνονται όλο και πιο μαύρα...
Κάποια μάλιστα από αυτά δείχνουν να έχουν ευρύτερους στόχους. Πολύ ευρύτερους από σπασίματα, δακρυγόνα και φωτιές.
Κάποιοι, και από τις δύο πλευρές, ψάχνονται για έναν "δεύτερο γύρο". Ή έστω μια επανάληψη των περσινών.
Ομως το πέρσι δεν είναι ίδιο με το φέτος.
Μπορεί να είναι καλύτερο ή και χειρότερο.
Πάντως δεν είναι το ίδιο. Δεν είναι καν συγκρίσιμο.
Κι όποιος δεν μπορεί να δει διαφορά είναι καταδικασμένος.
Οπως και όποιος δεν καταλαβαίνει οτι οι εξεγέρσεις δεν γίνονται με προγραμματισμένα ραντεβού. Σαν να πηγαίνεις στον οδοντίατρο.
Η προγραμματισμένη επανάληψη είναι ΠΑΝΤΟΤΕ καρναβάλι. Είτε καρναβάλι με σουβλάκια και τσιπς. Είτε καρναβάλι θανάτου.
Οι μόνοι που θα χαρούν για ένα τέτοιο καρναβάλι θα είναι τα κανάλια και οι ακροδεξιοί. Οσο περισσότερη φωτιά, όσο περισσότερο αίμα, τόσο το καλύτερο!
Τα όρνεα έχουν ήδη καθίσει πάνω στις ταμπέλες και ξύνουν τα ράμφη τους περιμένοντας.
Οποιος δώσει σε αυτά τα όρνεα έστω και την ελάχιστη τροφή θα κατασπαραχτεί πριν προλάβει να πει "γουρούνι"!
Τα πράγματα δεν είναι καλά κι αυτό το γράφω όσο πιο ψύχραιμα γίνεται για να μην πατήσω κι εγώ τη μπανανόφλουδα της τρομολαγνείας.
Ομως οι δρόμοι θα είναι, τις επόμενες ημέρες, γεμάτοι μπανανόφλουδες.
Για όλους. Για τα νέα παιδιά που θα βγουν στους δρόμους, για την Αριστερά, για τη δημοκρατία, για τους πάντες...
Το θέμα είναι ποιος θα πατήσει τις λιγότερες.
Δύσκολες ώρες έρχονται.
Πολύ δύσκολες.
Είναι ώρα ΕΥΘΥΝΗΣ για ΟΛΟΥΣ!

25/11/09

Αχ!!! αυτό το ανθρώπινο είδος

Μού΄φτιαξε το πρωινό αυτή η είδηση.
Είχαμε συνηθίσει τον τελευταίο καιρό τα δελτία τύπου του ΑΡΚΤΟΥΡΟΥ για θανάτους αρκούδων στην Εγνατία, που όπως όλα τα μεγάλα έργα στην Ελλάδα, κατασκευάστηκε πρόχειρα και με ελλείψεις στα μέτρα προφύλαξης των αγρίων ζώων.
Αυτό όμως το σημερινό με εξόργισε. Αφού λοιπόν ο ΦΟΝΙΑΣ πυροβόλησε το αρκουδάκι θέλησε να πάρει και ενθύμια, τα οποία (προφανώς) θα επιδεικνύει στους συνΦΟΝΙΑΔΕΣ του στο καφενείο, (που φαντάζομαι θα είναι γεμάτο με ενθύμια του είδους), έκοψε λοιπόν γι΄αυτό το σκοπό τα άκρα του άτυχου ζώου !!!
Σκέφτομαι πώς θα αντιδρούσα, εάν είχα μπροστά μου αυτόν τον κατ’ευφημισμό άνθρωπο. Η μία αντίδραση (μάλλον απίθανη, τουλάχιστον αυτή τη στιγμή) θα ήταν, μέσω της συζήτησης και των επιχειρημάτων, να πείσω για τη βαρβαρότητα της πράξης και της ευθύνης που έχουμε σαν άνθρωποι για τη διαφύλαξη της άγριας ζωής και του περιβάλλοντος. Η άλλη αντίδρασή μου, θα μπορούσε να ήταν …. ………..
Θυμάμαι τη σκηνή στο «Όλα είναι δρόμος» του Παντελή Βούλγαρη με το μεγάλο μας ηθοποιό Θανάση Βέγγο και την «αντίδρασή» του με τον κυνηγό στον Έβρο …
** Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις είναι μεν ατυχής, αλλά απολύτως …δικαιολογημένη.
Δείτε τη σκηνή απλά σαν καταπραϋντικό (τουλάχιστον έτσι λειτούργησε σε μένα).





Διαβάστε και το σχετικό δελτίο τύπου του ΑΡΚΤΟΥΡΟΥ

18/11/09

17 Νοέμβρη 2009 ... Άσε καλύτερα!

Ήθελα, και πραγματικά πάσχισα, να γράψω κάτι για τη (χθεσινή πια) επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Η αλήθεια είναι ότι τα παράτησα, γιατί τελικά αποδείχτηκε ψυχοφθόρο και εντέλει αδύνατο. Κρίμα για εκείνους τους αγώνες. Κρίμα και άδικο γι’ αυτούς που έδωσαν τη ζωή τους. Κρίμα για όλους εμάς –και τους πριν από μας- που δεν εκμεταλλευτήκαμε εκείνους τους αγώνες και το άδικο αίμα. Ποιο από εκείνα τα παιδιά θα μπορούσε να φαντασθεί ότι σήμερα μετά από 36 χρόνια η κατάσταση για τους νέους ανθρώπους (και αναφέρομαι μόνο σε αυτούς) θα ήταν στα ίδια χάλια για να μην πω χειρότερα. Ποιος θα φανταζόταν ότι μετά από τέσσερις δεκαετίες η σημερινή νεολαία θα πρέπει και πάλι να αγωνιστεί για το δικαίωμα της στη δωρεάν παιδεία και στην εργασία. Τελικά αυτό που αποδεικνύεται είναι ότι η στρεβλή δημοκρατία μας χρειάζεται συνεχείς αγώνες, αδιάκοπες διεκδικήσεις, και μερικές φορές ακόμη και αίμα …
Θα αρκεστώ λοιπόν σε παλιότερη ανάρτησή μου
ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ

11/11/09

Το δώρο μου…

Γενικά ΔΕΝ θέλω κανένας να μου υπενθυμίζει τα γενέθλιά μου … δε ΓΟΥΣΤΑΡΩ (μέχρι καυγά) τις ηλίθιες (και παχυντικές) τούρτες γενεθλίων …προτιμώ τις μπουκάλες. Μόνος μου όμως θα ήθελα πολύ να κάνω ένα δώρο στον εαυτό μου, γιατί το αξίζω ο μαλάκας με τόσα χρόνια που άρχισαν να μαζεύονται. Τώρα βέβαια θα πρέπει να αποφασίσω και τι δώρο θα μου έπαιρνα (αν μου έπαιρνα ποτέ, γιατί ο δρ Τζέκυλ μπορεί να πιστεύει ότι το αξίζω, αλλά ο άλλος ο Χάιντ μου υπενθυμίζει πάντα τις μαλακίες μου). Και γαμώτο μου, μου λείπουν πολλά …σύμφωνα πάντα με τα καταναλωτικά πρότυπα της κοινωνίας μας.
(Mετά από αρκετά λεπτά σκέψης :P, και καναδυό τσιγάρα): Anyway κε Χάιντ από καιρό ονειρευόμουν να έχω ένα μπαράκι, μόνο για μένα και την παρέα. Ένα rockbar όπως τα παλιά που ζήσαμε (θυμάμαι το «Λούκυ Λουκ» στη Σαλονίκη), αλλά μικρότερο, πιο καταγώγι και να βρωμοκοπάει αλκοόλ … Θα πρέπει να έχει απαραίτητα πτυελοδοχεία κάτω από τη μπάρα και οπωσδήποτε πικάπ βυνιλίου … τις μισές λάμπες καμένες ... , Α! και την παρακάτω επιγραφή:

Tώρα θα μου πείτε: Όλος αυτός ο πρόλογος ρε φίλε για τη φωτό; Και γι’ αυτό, αλλά είμαι πραγματικά ο δρ. Τζέκυλ και έχω και γενέθλια!!!

29/10/09

Tα 37 είδη οργασμού... (****καλά- πολύ καλό)

-1.Γεωγραφικός : Εδώ ! Εδώ ! Ή Εκεί ! Εκεί !
- 2.Θρησκευτικός ; Θεέ μου !!!
- 3. Αυτοκτονίας : Πεθαίνω !!!!!!
- 4. Δολοφονίας : Αν σταματήσεις σε σκότωσα !!!
- 5. Θετικός : Ναι ! Ναι ! Ναι ! Ναι ! Ναι !
- 6. Αρνητικός : Όχι ! Όχι ! Όχι ! Όχι ! Όχι !
- 7. Στιγμιαίος : Τώρα ! τώρα ! τώρα !
- 8. Επίπονος : Ωχχχ ! αχχχχχχ ! Ωχχχ !
- 9. Οργασμός του τρόπου 1 : Πιο γρήγορα ! Πιο γρήγορα !
- 10. Οργασμός του τρόπου 2 Πιο δυνατά ! Πιο δυνατά !
- 11. Επεξηγηματικός : Έτσι ! Έτσι ! Έτσι !
- 12. Επιβεβαιωτικός : Αυτό είναι ! Αυτό είναι !
- 13. Μαραθώνιος : Φτάνω !! Φτάνω !!
- 14. Τελειωτικός : Τελειώνω !! Τελειώνω !!
- 15. Οργασμός της αγελάδας : Μμμμμμμμμμμμμμμμμμμ
- 16. Οργασμός της πάπιας : Α-παπα παπα-παπα !!
- 17. Οιδιπόδειος : Τι σου κάνω, μάνα μου !
- 18. Πατρικός : Παιδί μου !!!
- 19. Ο οργασμός του μαμάκια : Μάνα μου, ώχου, μάνα μου !!
- 20. Ο οργασμός του ανοιχτοχέρη : Πάρτα !!!
- 21. Ο οργασμός της Νατάσας : Αχ Κώστα-Κώστα
- 22. Ο οργασμός του κάμπινγκ : .....( για να μην σ' ακούσουν από τις διπλανές σκηνές )
- 23. Οργασμός παντρεμένων : Το ταβάνι θέλει βάψιμο Κώστααα !
- 24. Οργασμός της μοδίστρας : Σκίσε με !
- 25. Οργασμός του πλεονέκτη : Κι άλλο !! Κι άλλο !!
- 26. Οργασμός της θρησκευόμενης : Άη-Γιώργη μου !! Καβαλάρη μου !!!
- 27.Οργασμός του γιατρού : Πάρτα, μωρή άρρωστη !!
- 28. Οργασμός της βρεφονηπιοκόμου : Μωράκι μου,..Μωράκι μου !!
- 29. Οργασμός του ανασφαλή : Σ' αρέσει ; Ε ; Σ' αρέσει ;
- 30. Οργασμός του περίεργου : Τι σου κάνω ; Πες, τι σου κάνω ;
- 31. Οργασμός της ψυχρής : Λιώνω !!!
- 32. Οργασμός της ψεύτρας : Τελείωσες καρδούλα μου ; Αχ, αχ κι εγώ
- 33. Οργασμός του ψυχιάτρου : Με τρελαίνεις !!
- 34. Οργασμός του G.P.S. : Πιο πάνω. πιο πάνω. πιο δεξιά. Εκεί, εκεί ανάμεσα !!
- 35. Οργασμός της ανοργασμικής : Τελείωσες ; Μπορούμε τώρα να συζητήσουμε λίγο σοβαρά για τη σχέση μας ;
- 36. Βλάχικος οργασμός : Οη,Οη, μάνα μ' !!!
- 37. Κρητικός οργασμός : Ωφού!! Ίντα μου κάνεις και με κουζουλαίνεις
Από εδώ το πήρα

27/10/09

Ορθή επανάληψη


"....Πριν απ' τα μάτια μου ήσουν φως
Πριν απ' τον έρωτα, έρωτας
κι΄όταν σε πήρε το φιλί, Γυναίκα ...."

Και μετά από 10000 χρόνια
το ίδιο θά 'ναι
Και πριν το ίδιο ήταν

Δόκανο

Μέχρι που; / Μέχρι πότε;
Πόσο πια μπορεί να αντέξει, πόσο μπορεί να αντισταθεί κι αυτό –ο λίγος- εγωισμός;
Πολεμιέται …. Βάλλεται …/ Η ανάγκη του τίποτα.
Τα ανούσια και μεγαλόστομα «πρέπει», συρματοπλέγματα στα πόδια μου.
Δόκανο, δόκανο, παγίδα./Δαγκώνεις το πόδι σου./Το κόβεις …
Πόνος, απελπισία, πόνος, πόνος./Ψάχνεις γιατρειά.
Μετανοιώνεις. Γρασάρεις τη παγίδα. Καινούργιο το δόκανο.
Βήματα όπισθεν. Τίποτα δε συνέβη … παρελθόν, λήθη … Επιστροφή ΠΟΥ;
«Σκάσε και κολύμπα μαλάκα»
Ποτέ μου δε μπόρεσα να μάθω κολύμπι …
Ξαναδαγκώνεις. Ο ίδιος πόνος./Το βλέμμα στον ουρανό./Διέξοδος.
Ξαναγρασάρεις, ελευθερώνεσαι./Νέα ελπίδα, φτερουγίσματα
Ποτέ μου δε μπόρεσα να μάθω να πετώ…
ΡΕ ΜΑΛΑΚΕΣ … ΚΑΠΟΤΕ ΘΑ ΜΑΘΩ ΝΑ …ΜΑΘΑΙΝΩ

13/10/09

Αφιερωμένο στο ΝΕΟ ΠΑΤΕΡΑ



Νίκο να σου ζήσει !!! Σου αφιερώνω παλιότερη ανάρτηση-ιστοριούλα μου (δεν ξέρω αν την έχεις ήδη διαβάσει) με τον τίτλο ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΗΣ. Μια δική μου ματιά σε ένα τόσο ξεχωριστό για τη ζωή μας γεγονός. Διάβασέ το και περιμένω και τη δική σου εμπειρία και συναισθήματα.

25/9/09

Μου ταράζετε το …φθινόπωρο

Μετά από ένα καλοκαίρι με ζέστη, τρέξιμο γενικά και διακοποτρέξιμο (σαν διακοποδάνειο), πάντα η έλευση του φθινοπώρου μας επαναφέρει στους ρυθμούς μας και στην «ηρεμία» της καθημερινότητας. Σχολεία, φροντιστήρια, ψώνια των παιδιών είναι ένας ευχάριστος -μάλλον- πονοκέφαλος, ένα reset στη νωχέλεια και στην «κλιματιζόμενη» διάθεση του καλοκαιριού. Από την άλλη η αλλαγή της φύσης, η παράδοσή της στο νόμο της φθοράς, η ανάπαυση πριν από τη νέα ανθοφορία, μέσα από μία πανέμορφη διαδικασία αλλαγής πασπαλισμένη με ώχρες και κίτρινα. Τι άραγε θα μπορούσε να αντικαταστήσει τη μυρωδιά της βροχής στο ξεραμένο χώμα;
Αυτή την «ονειρική» (με δικές μου δόσεις υπερβολής) κατάσταση, φέτος μας την ταράσσουν οι αφεντοπατέρες της πολιτικής μας ζωής, ζητώντας από μας να τους ψηφίσουμε για να συνεχίσουν τη δική τους καριέρα και τη δική μας …διακόρευση(!)
Τα αυτιά και τα μάτια μας σε συνεχή δοκιμασία, η υπομονή μας επίσης, τα νεύρα τεντωμένα σα χορδές κιθάρας ξεχασμένης στον ήλιο. Η ελπίδα: το ημερολόγιο. Κάπου 9 μέρες ακόμα για το μοίρασμα της πίτας σας. Άντε να τελειώνουμε, γιατί: -ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ- ΜΑΣ ΤΑ ΠΡΗΞΑΤΕ ΧΑΡΑΜΟΦΑΗΔΕΣ

22/9/09

Debate στα μούτρα σας (ΙΙ)

Βλέποντας (όχι όλο, γιατί …βαρέθηκα) το χθεσινό debate, αυτό που μου πέρασε σα ..βλήμα απ’το μυαλό, ήταν το σχόλιο από την προηγούμενη αναμέτρηση: DEBATE στα μούτρα τους!!! Τώρα, η άποψη μου για τους συμμετέχοντες:
ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ: Μας είχε συνηθίσει να είναι πιο άνετος. Ή του τη σπάνε οι δημοσκοπήσεις ή κάτι έφαγε στο δρόμο προς το ραδιομέγαρο και του έκατσε βαρύ.
Γ.Α.Π.: Με εξέπληξε η …ευφράδειά του – ΠΡΩΤΟΓΝΩΡΗ- άσχετα αν δεν είπε τίποτα ουσιαστικό, εκτός βέβαια από την αναφορά του για την ανάπτυξη των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας σε βάρος του λιγνίτη!!! Πιθανόν να μη κατάλαβε τι είπε, αλλιώς είναι μια πολύ ευχάριστη εξέλιξη.
ΑΛΕΚΑ: Όπως την είπαν και οι (μετα)σχολιαστές …ΟΡΘΟΔΟΞΗ. Με εξόργισαν οι βλακείες λόγω άγνοιας προφανώς, που ξεφούρνισε για το λιγνίτη και που εκπροσωπώντας –με το έτσι θέλω- τους κατοίκους του λεκανοπεδίου Πτολεμαίδας, ενημέρωσε το πανελλήνιο ότι ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ ΘΕΛΟΥΝ ΤΟ ΛΙΓΝΙΤΗ … Ε! όχι συντρόφισσα ΔΕΝ ΤΟΝ ΘΕΛΟΥΜΕ, είτε η εκμετάλλευσή του είναι λαϊκής βάσης, είτε όχι.
ΤΣΙΠΡΑΣ: Καλός, Πολύ καλός με ουσιαστικό λόγο! Προσωπικά το περίμενα, αλλά αυτό το πουκάμισο βρε παιδί μου …
ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗΣ: ..χωρίς λόγια…
ΧΡΥΣΟΓΕΛΟΣ: Πολύ καλός. Άνετος, παρότι ήταν η ..παρθενιά του το φετινό. Εγώ πάντως στη θέση του (…τα νεύρα μου) θα πετούσα το βάζο με το νερό του ασωπού στον δημοσιοκάφρο, που θα μου τά’πριζε με τον Τρεμόπουλο. Αυτάααα

18/9/09

Πάρτε τους τις ταυτότητες

Στην Ελλαδίτσα μας μόνο μπορεί να συμβαίνουν αυτά τα πράγματα Ίσως και σε κάποια άλλη μικρή χώρα της Ασίας ή της Αφρικής. Πάντως μου είναι αδύνατον να το «συλλάβω»: Είναι δυνατόν μετά από 35 χρόνια εναλλαγής στην εξουσία των δύο ίδιων και απαράλλακτων κομμάτων, να πιστεύει το 80% των Ελλήνων ότι μπορούν –ακόμα- να μας …σώσουν και μάλιστα, οι μισοί από αυτούς, να είναι πρόθυμοι να ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ ΚΙ ΑΛΛΑ, για να σωθεί η οικονομία μας!!! Η οικονομία –και όχι μόνο αυτή- έφτασε σε αυτή την κατάσταση μετά από τη διακυβέρνηση των δυο τους, γιατί λοιπόν ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΕΙ ΠΑΛΙ Ο ΓΝΩΣΤΟΣ ΜΑΛΑΚΑΣ; (δεν λέω εσένα ρε φίλε). Γιατί ρε τρέχετε πίσω από αυτά τα «μπουμπούκια», που το μόνο τους προσόν είναι γραμμένο στο πίσω μέρος (πάνω-πάνω) της αστυνομικής τους ταυτότητας (και με greeklish εάν είναι καινούριες).

14/9/09

Άντε γιατί πολύ με επηρέασε η ..παπαροεκλογολογία

Πές τα ρε συ Σωτηρία (σε είδα και χτες στην επανάληψη του Θεοδωράκη). Και τί δεν θά' δινα να ζούσε ο Νικόλας σήμερα και να είμαι από μια μεριά να τον ακούω να τους (και μας) μπινελικώνει.

12/9/09

ΝΙΑΟΥ ΝΙΑΟΥ ΒΡΕ ΓΑΤΟΥΛΑ ΣΤΙΣ 4 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ;

Οι εκλογές της 4ης Οκτωβρίου θα είναι «ελληνικές» εκλογές. Με πόλωση, φανατισμό, έντονο δικομματικό στοιχείο και αποτέλεσμα και στο τέλος (της τετραετίας, εάν και εφόσον τελειώσει) οι γνωστοί «κοψοχέρηδες», που απελπισμένοι από τα χάλια της χώρας θα ψάξουν το νέο (μια από τα ίδια δηλαδή) σωτήρα. Το έργο το έχουμε ξαναδεί πολλές φορές, όσες φορές είδαμε και την αείμνηστη Βουγιουκλάκη στις παλιές ελληνικές ταινίες, που όσες φορές και να τις έχεις δει, πάλι ρίχνεις κλεφτές ματιές και σιγοτραγουδάς τα νιάου νιάου, τις γατούλες και άλλα αιλουροειδή και πετεινά τ’ ουρανού. Έτσι λοιπόν ο ελληνικός λαός αφού απόλαυσε –τελευταία αν θυμάμαι καλά- μία ακόμη επανάληψη του «Η κόρη μου η σοσιαλίστρια», ετοιμάζεται να φέρει στην πρώτη θέση (με αυτοδυναμία ή μη) …το γιο του σοσιαλιστή Ανδρέα. Βέβαια αυτό που διαφέρει από τις τελευταίες τουλάχιστον εκλογικές αναμετρήσεις και τα βραδινά σήριαλ των αποτελεσμάτων είναι η διαφαινόμενη εύκολη πρωτιά που δίνουν οι εταιρίες δημοσκοπήσεων -οι οποίες παρεπιμπτόντως δεν έχουν πληγεί καθόλου από τη διεθνή οικονομική κρίση- στο γιο του σοσιαλιστή: Γ.Α.Π.(Γιωργάκης Ανδρέα Παπανδρέου). Από την άλλη ο ανηψιός του Προέδρου : Κ.Α.Π. (Κώστας Ανηψιός Προέδρου) φαίνεται να ξεφυσά με ανακούφιση που επιτέλους θα τον αφήσουν ήσυχο στο playstation να καταναλώνει με βουλημία τα αποθέματα της roma pizza (κατάστημα Ραφήνας) και να χαμογελά καθώς θα βλέπει τον ΓΑΠ να …τρέχει και να μη φτάνει και να αναπολεί καθώς θα ακούει κακιούλες από τον χοντρο ΕΚΣΒ (Ευάγγελο Καμία Σχέση με τον Βενιζέλο) τις ανέμελες και κάποιες φορές επεισοδιακές τσάρκες του με το ποδήλατο.
Και δυστυχώς πίσω από όλη αυτή την κοροιδία θα τρέχουν εκατομμύρια συμπολίτες μας ανεμίζοντας τα πρασινομπλε σημαιάκια εντοπισμού και εκδήλωσης της ΠΜΕΑ (Προτίμησης Με Ειδικές Ανάγκες). Όχι φυσικά και δεν υποστηρίζω ότι οι οπαδοί των δύο παρατάξεων έχουν κάποιο είδος αναπηρίας, απλά με το «ειδικές ανάγκες» διαφοροποιώ αυτούς που θέλουν άμεσα να πάρουν κάποια δουλειά από το δημόσιο, ή αυτούς που καίγονται για μια θεσούλα ή μια καλή μεταθεσούλα ή προαγωγούλα και αυτούς που βλέπουν το βλαστάρι τους που τά’χει βροντήξει στο σχολείο και ξημεροβραδιάζεται στις καφετέριες και ευελπιστούν σε ένα καλό μέσο με τον νέο υπουργό και μια θεσούλα για να στρώσει επιτέλους ο «κόπανος που μού’χει φάει την ψυχή».
Δυστυχώς όμως εκτός από τους πολίτες-ψηφοφόρους ΠΜΕΑ υπάρχουν και αυτοί που ανησυχούν. Υπάρχουν και αυτοί που αγωνιούν ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ για το μέλλον των παιδιών τους, αλλά με έναν άλλο τρόπο. Αυτοί που ενδιαφέρονται για ένα κράτος που θα προσφέρει την υγεία και περίθαλψη που αξίζει στους φορολογούμενους πολίτες του, που θα προσφέρει την παιδεία και την εκπαίδευση στους νέους που έχουν όνειρα και προσδοκίες για τη ζωή τους, και που θα τους δώσει τα εφόδια και τις ευκαιρίες για να τα πραγματοποιήσουν. Ένα κράτος που θα σέβεται τον πολίτη και δεν θα «κουμπαριάζει» με επιτήδειους και θα κατασπαταλά το δημόσιο πλούτο, ΚΠΑ (και πολλά άλλα…)
Αυτοί λοιπόν οι πολίτες που μπορεί για τους άλλους να θεωρούνται ρομαντικοί και ιδεαλιστές, αλλά οι ίδιοι γνωρίζουν πως τα ..αυτονόητα είναι η λύση για να σταματήσει αυτός ο πολιτικός κατήφορος της χώρας, ΤΙ ΕΧΟΥΝ ΝΑ ΚΕΡΔΙΣΟΥΝ ΑΠΟ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΤΡΑΓΕΛΑΦΟ; Ποια είναι η διέξοδός τους; Ποια η πολιτική εκπροσώπησή τους; Πού είναι η φωνή τους;
Με το να συρθούν από το ρεύμα του δικομματισμού και το εκβιαστικό δίλημμα της ισχυρής μονοκομματικής διακυβέρνησης δεν προδίδουν μόνο τις ιδέες τους, αλλά ποδοπατούν τις ελπίδες αυτού του τόπου για ένα καλύτερο μέλλον.
Η ελπιδοφόρα εκδοχή του εκλογικού αποτελέσματος δεν μπορεί παρά να περιλαμβάνει ισχυρά τα κόμματα της αριστεράς ΚΚΕ, ΣΥ.ΡΙΖ.Α., κ.ά, αλλά και τους Οικολόγους Πράσινους στη νέα βουλή της 5ης Οκτώβρη.
Φτάνει πια η Βουγιουκλάκη …

7/9/09

Α Σ Υ Γ Χ Ω Ρ Η Τ Ο Ι

Πάντα ο ηθικός αυτουργός σε ένα έγκλημα είναι και αυτός που επωμίζεται την ευθύνη και δέχεται την τιμωρία. Στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια συντελείται ένα έγκλημα. Μια επίθεση κατά του ελληνικού λαού, κατά των εργαζομένων, κατά της ζωής ΟΛΩΝ μας. Η λαίλαπα της Νέας Διακυβέρνησης συνέχισε το καταστροφικό έργο των «σοσιαλιστικών» κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ φέρνοντας την Ελλάδα στο … «δεν πάει άλλο!». Και αντί αυτό το «δεν πάει άλλο» να δώσει το έναυσμα, να είναι το εφαλτήριο αντίδρασης, αγώνα και διεκδικήσεων από την αριστερά γίναμε –τις τελευταίες μέρες- θεατές σε ένα κακόγουστο σήριαλ που θα μείνει στην ιστορία με τίτλο: Η ΚΑΡΕΚΛΑ. Καρέκλα εδώ, καρέκλα εκεί, καρέκλα παραπέρα και εν τέλει πολλές καρέκλες θα βρεθούν στο ψηφοδέλτιο του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., αλλά δεν ξέρω εάν θα υπάρχουν πια ψηφοφόροι ... για να καθίσουν. Πραγματικά φιλότιμη η προσπάθεια –της τελευταίας στιγμής- του Αλέξη Τσίπρα και η έγνοια του για την ενότητα, αλλά νομίζω ότι μερικές φορές από την ενότητα (και γι’ αυτή) φτάνουμε στη …γελοιότητα. Η ελπίδα χιλιάδων Ελλήνων έγινε θέμα διακωμώδησης, έγινε δωράκι σε κάποιον τυχαίο ΓΑΠ, που υπόσχεται –και πάλι- να μας σώσει με την «πράσινη ανάπτυξη», που ταιριάζει και με το χρώμα του «ήλιου» του. Με λύπη και με δυσκολία και χωρίς να θέλω να γίνω μάντης κακών μετά τη διακωμώδηση θα έρθει και η εκλογική απογοήτευση και στο τέλος ΚΑΙ η διάσπαση. Και για όλα αυτά φταίει κάποιος. Φταίνε κάποιοι, που ποτέ δεν συνειδητοποίησαν το ρόλο τους, τη θέση τους, και το τι πρεσβεύουν.

31/8/09

Σιγά τα αίματα κάφροι των 8 (7:30, 7:00, κά.)

Σα σε μνημόσυνο μαζεύτηκαν οι μαυροφορεμένες μοιρολογίστρες, μπροστά στις κάμερες τους, για να μας εκφράσουν τη λύπη τους για το ότι δεν πέρασε η πρόταση του Αλέξη Τσίπρα στην ΚΠΕ του Συνασπισμού για έκτακτο συνέδριο. Αδυνατούν οι «κυρίες» να πιστέψουν, ότι μπορεί σε ένα κόμμα να λειτουργεί η …δημοκρατία ή να μην ισχύει η «ενός ανδρός αρχή». Μα πού ξανακούστηκε κάτι τέτοιο; Το πιο δημοκρατικό σε εσωκομματική διαδικασία που ξανάζησαν, και το θυμούνται με συγκίνηση, είναι η εκλογή του Γιωργάκη …χωρίς αντίπαλο.
Ο ΣΥΝ, σε μια περίοδο που όλοι οι άλλοι θα προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να μαζέψουν τα πράγματα και να καλύπτουν τις «δυσάρεστες» καταστάσεις, αποδεικνύει ότι πρωταρχικός στόχος του είναι ΚΑΙ η εσωκομματική δημοκρατία. Ίσως τελικά υπάρχει κάποια ελπίδα για την πολιτική σε αυτό τον τόπο!

28/8/09

"Τραγωδία και εκβαρβαρισμός" ένα απολαυστικό copy paste

Σ' ευχαριστώ Tonia με γλύτωσες απ' το γράψιμο (αν και αμφιβάλλω ότι θα τά'λεγα έτσι)
"Η αρχαία τραγωδία αποδεικνύεται μέρα με τη μέρα πως είναι φαινόμενο διαχρονικό με πολλές προοπτικές. Οι τρεις τραγικοί ποιητές, αν ζούσαν σήμερα, θα είχαν απεριόριστο υλικό για να δημιουργήσουν εκπληκτικά έργα.
Μέσα από το πέρασμα των αιώνων, διαπιστώνεται πως οι πόλεις, η χλωρίδα κι η πανίδα καίγονταν από τους βαρβάρους εχθρούς κι αυτή η κατάσταση ήταν απόρροια φρικιαστικών πολέμων.
Ο Κωνσταντίνος Καβάφης πολύ εύστοχα αναρωτήθηκε:
Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς βαρβάρους;
Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μια κάποια λύσις!
Ο σύγχρονος άνθρωπος βρήκε αμέσως την λύση. Δεν έχει ανάγκη από κανέναν βάρβαρο για να πυρπολήσει τον τόπο του, στο βωμό του χρήματος και της περιουσίας. Λεηλατεί εξίσου με τους βαρβάρους. Καταστρέφει εξίσου. Βυσσοδομεί εξίσου.
Ο βάρβαρος έπαψε να είναι ο ουσιαστικός υπαίτιος των εγκλημάτων και μεταμορφώθηκε σε αποδιοπομπαίο τράγο. Κι αυτό διότι ο ίδιος ο άνθρωπος εκβαρβαρίστηκε, δεν έχει ανάγκη πια τους βαρβάρους και δεν θα τους αποζητά όπως τους αποζήτησε ο Καβάφης.
Κι αφού ποθήσαμε να εξοντώσουμε τον διπλανό μας, κι αφού ήδη ξεπουλήσαμε τον εαυτό μας, μένει μόνο να τα βάλουμε με τον αγέννητο ακόμη απόγονό μας. Η καταστροφή της φύσης, το κάψιμο των δασών και η απομύζηση του φυσικού πλούτου δεν θα έχουν άμεσες συνέπειες στη ζωή μας, την εκβαρβαρισμένη, αλλά στη ζωή των αγέννητων παιδιών μας.
Τότε, δεν θα υπάρχει περιθώριο για άλλον εκβαρβαρισμό και η απορία του ποιητή θα είναι άλλη.
Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς άλλο εκβαρβαρισμό;
Θα βρεθεί η λύση και τότε, τον εκβαρβαρισμό θα ακολουθήσει ένας τραγικός κανιβαλισμός.
Σε λάθος εποχή οι Τραγικοί ζήσανε. Αριστουργήματα θα γράφανε στην εποχή μας"

Πάμε …σφιχτά; ΜΕΓΑΛΕΕΕ!!!

«Πάμε σφιχτά» είπε στη συνάντηση που είχε ο ανιψιός του Εθνάρχη με τους εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ. Μη σφίγγεσαι πολύ μεγάλε, γιατί με τρομάζουν τα αποτελέσματα … Και δω που τα λέμε: τι ακριβώς να σφίξουμε;
Τους μισθούς μήπως; Τις συντάξεις; Τις παροχές υγείας; Τις ανάγκες μας;
Υπάρχει κάτι από τα παραπάνω που να μην είναι στα όρια του πνιγμού από το σφίξιμο; Οπότε αυτό που χρειάζεται σφίξιμο (και πνίξιμο) είναι: Τα λουριά των Υπουργών σου και ειδικά αυτού του «τσάρου» των βιομηχάνων του Παπαθανασίου.
Τα λουριά των νομιμοποιημένων τοκογλύφων, των τραπεζιτών, που με την ανοχή σου ΜΕΓΑΛΕ, έχουν ξεζουμίξει το λαό, που σου έδειξε εμπιστοσύνη. Τα λουριά των μεγαλοβιομηχάνων που αυγατίζουν τα κέρδη τους στου …κασίδι το κεφάλι. Τα λουριά του κάθε επιτήδειου πονηρόβλαχου που χαίρεται στην …αντάρα και κατακλέβει τον κόσμο. (βλ. πρατήρια, super markets, κ.α.).
ΡΕ ΔΕΝ ΠΑΤΕ ΝΑ ΠΝΙΓΕΙΤΕ (από σφίξιμο) ΚΑΡΕΚΛΟΚΕΝΤΑΥΡΟΙ

26/8/09

΄"Μνήμες τραγωδίας"

Όλες αυτές τις μέρες με τις φωτιές στην Αττική αναρωτιόμουν τί άραγε να έγινε με τις "ευθύνες" για τα θύματα του 2007 στην Πελοπόννησο. Όχι ότι περίμενα να λειτουργήσει η ...δικαιοσύνη και να αποδοθούν ευθύνες -που σίγουρα υπάρχουν-, αλλά το ρεπορτάζ του Μάκη Νοδάρου στη χθεσινή ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ με εξόργισε αλλά και μου θύμισε τους ανθρώπους που χάθηκαν τόσο άδικα ...ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ

Μνήμες τραγωδίας
Του ΜΑΚΗ ΝΟΔΑΡΟΥ «Τριάντα πέντε νεκροί σε μια μέρα. Γιατί; Μια δικογραφία που δύο χρόνια δεν έχει ολοκληρωθεί. Γιατί; Δεν ξεχνάμε, δεν συγχωρούμε. Απαιτούμε την άμεση τιμωρία αυτών που ευθύνονται γι' αυτό το έγκλημα».
Με ένα «πανό-κατηγορητήριο» κατά των αρμοδίων, αναρτημένο πάνω από τα εκκλησάκια των θυμάτων που βρήκαν τραγικό θάνατο μέσα στις φλόγες το καλοκαίρι του 2007 στη στροφή του θανάτου στην Αρτέμιδα, κι ένα λιτό τρισάγιο, οι συγγενείς των νεκρών θυμήθηκαν χθες το απόγευμα τους δικούς τους ανθρώπους. Εκείνους που πριν από ακριβώς δύο χρόνια μαρτύρησαν μέσα στις φλόγες, αβοήθητοι και προδομένοι από ένα κράτος ανάλγητο και πλήρως αποσυντονισμένο...
Κάποιοι την προηγούμενη νύχτα, γλιστρώντας στο σκοτάδι σαν τα φαντάσματα, μετέβησαν στον τόπο του μαρτυρίου και κατέστρεψαν το πανό που είχαν αναρτήσει οι συγγενείς των θυμάτων.
«Είναι εκείνοι που προκάλεσαν τον όλεθρο, τον θάνατο και την καταστροφή. Είναι τα ίδια πρόσωπα που δεν θέλουν να λάμψει η αλήθεια για τα όσα τραγικά συνέβησαν το καλοκαίρι του 2007 στην Ηλεία. Είναι εκείνοι που προσπαθούν να κουκουλώσουν την αλήθεια», λέει με οργή στην «Ε» η Χριστίνα Δρακοπούλου, αδερφή του αδικοχαμένου δασοπυροσβέστη Γιάννη Δρακόπουλου, που δίνει εδώ και δύο χρόνια τη δική της μάχη προκειμένου να λάμψει η αλήθεια.
Μαυροφορεμένες γυναίκες με λουλούδια στα χέρια και εκατοντάδες ανώνυμοι πολίτες από όλα τα μέρη της Ηλείας συγκεντρώθηκαν χθες το απόγευμα στον τόπο του μαρτυρίου στην Αρτέμιδα, κάτω από ένα συννεφιασμένο ουρανό, για να κλάψουν και να θυμηθούν ξανά δύο χρόνια μετά τους σαράντα τέσσερις συνολικά συνανθρώπους μας που χάθηκαν άδικα μέσα στις φλόγες το καλοκαίρι του 2007.
Την Αγγελική 15 ετών, τη Μαρία 12, την Αναστασία 11, τον Κωνσταντίνο 5, τα τέσσερα αγγελούδια της οικογένειας του τραγικού πατέρα Γιώργου Παρασκευόπουλου, τον Φίλιππο 5 και την Ιωάννα 5 ετών, τα παιδιά της οικογένειας Αλεξανδρόπουλου που κανείς πια δεν ακούει το γέλιο τους, πυροσβέστες που έπεσαν ηρωικά την ώρα του καθήκοντος, τον Γιάννη Δρακόπουλο, τον Ανδρέα Τζούμα, τον Αθανάσιο Νιάρχο, τον αγροφύλακα Γιάννη Σιορδίνη και τόσους άλλους...
«Οι άνθρωποί μας δεν γυρνούν πίσω. Θέλουμε επιτέλους να μάθουμε όλη την αλήθεια για το τι έγινε εκεί, και βέβαια να αποδοθούν ευθύνες εκεί που υπάρχουν προκειμένου να νιώσουμε και εμείς δικαιωμένοι. Ολος ο αγώνας μας είναι για να μάθουμε τι πραγματικά έγινε. Δεν μας ενδιαφέρει η οικονομική αποζημίωση, αλλά μας πειράζει που δεν μιλάει κανένας. Η οικογένειά μου έχασε μέσα σε μία μέρα έξι μέλη της...», λέει στην «Ε» ο Σπήλιος Κάρτας, που έχασε τα τέσσερα ανίψια του -την Αγγελική, τη Μαρία, την Αναστασία και τον Κωνσταντίνο- την αδερφή του Αθανασία και τον αδερφό του Χαρίλαο.
«Το μόνο που θέλουμε είναι να βρεθούν οι ένοχοι για ό,τι έχει γίνει. Δεν μπορεί να χάθηκαν τόσοι άνθρωποι και να μη φταίει κανείς. Δεν μπορεί να κάνει ο κάθε ένας ό,τι θέλει, χωρίς να σέβεται τον άλλο... Δεν μπορεί να χάνονται τόσες ανθρώπινες ζωές και να μην αφήνει κανένας την καρέκλα του από φιλότιμο και μόνο... Γράψτε το αυτό να το διαβάσει ο πρωθυπουργός» - μας ψιθυρίζει μια ηλικιωμένη γυναίκα με δάκρυα στα μάτια, που κρατά σφιχτά στην αγκαλιά της τη φωτογραφία του γιου της που χάθηκε μέσα στις φλόγες.
nodaros@enet.gr

24/8/09

Έκκληση για κοινή δράση blogers και ενεργών πολιτών για τις πυρκαγιές.

busy bee: Έκκληση για κοινή δράση blogers και ενεργών πολιτών για τις πυρκαγιές.

Μέσ' τη μαυρίλα το χιούμορ ...τό' χουμε!

Και τί δεν είδα σήμερα στα blogs. Οργή, θυμό, βρισίδι (μπόλικο), αλλά και πολύ πολύ χιούμορ. Ίσως τό' χουμε σα λαός να κωμικοποιούμε τα σοβαρά και να δραματοποιούμε τα αστεία. Μέσα σε όλα αυτά να και μια φωτό με ομολογουμένως προχώ χιουμοράκι (από το skepseis)

23/8/09

Μπαμπάαα ένα ζέντρο

Πλήρης ανικανότητα… Πάλι τα ίδια … Το τεθλιμμένης χήρας ύφος του κουρασμένου ανηψιού από το ελικόπτερο … ο γιωργάκης στα καμμένα (χωρίς λόγια, αλλά θα μπορούσε να γίνει τίτλος σήριαλ…) Η επόμενη μέρα, που δυστυχώς ακόμη δεν έχει φτάσει, θα είναι και αυτή μια κακοπαιγμένη επανάληψη των επικαίρων του 2007 (ευτυχώς μέχρι στιγμής χωρίς θύματα).
Σε μερικά χρόνια στην πρωτεύουσα τα πιτσιρίκια θα φωνάζουν «Μπαμπάααα ένα (ζ)έντρο», ή στις αγγελίες των οικοπέδων θα θεωρείται «φιλέτο» και θα αναφέρεται: Οικόπεδο 500 τ.μ. με ένα πεύκο! Το κακό είναι βέβαια ότι μεγάλες πυρκαγιές κατακαίουν όλη την Ελλάδα, αλλά όλη η δύναμη της πυροσβεστικής και τα εναέρια μέσα ασχολούνται αποκλειστικά με τα καμμένα ….οικόπεδα.
Πάντως εάν ξαναδώ τον ανηψιό να (ξανα)μοιράζει τριχίλιαρα ΘΑ ΞΕΡΑΣΩΩΩ!!!

20/8/09

ΠΡΟΣΟΧΗ!!! ΝΕΑΤΕΡΝΤΑΛ ΜΕ ΚΑΡΑΜΠΙΝΕΣ

20 Αυγούστου σήμερα και αρχίζει η κυνηγετική περίοδος. Όλοι λοιπόν οι «αθλητές» κυνηγοί θα εξασκήσουν το …σπορ τους πάνω στα ορτύκια και τους λαγούς (για αρχή) και σε μεγαλύτερα θηράματα αργότερα (να έχουν βαφτεί πρώτα με λίγο αιματάκι).
Στον 21ο αιώνα και σε πολιτισμένη χώρα (υποτίθεται) οι νεοΝΕΑΤΕΡΝΤΑΛ ευδοκιμούν …
Θυμήθηκα τη διαφήμιση που ξεμείναν από μπαταρία κινητού σε ένα ερημονήσι και δεν ήξεραν που να βάλουν το βύσμα του κινητού. Θα’θελα πολύ να ήμουν στη θέση της ομορφούλας και να απαντήσω στην ερώτηση του νεάτερνταλ: «Αγάπη μου πού να βάλω την καραμπίνα;» ……


19/8/09

Ολόκληρη η συνέντευξη Κοροβέση...

Ολόκληρη η συνέντευξη Κοροβέση...
"ΑΡΕ ΠΕΡΙΚΛΗ ΕΙΣΑΙ ΠΟΛΥ ΜΟΝΟΣ!!!!
ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΑΛΛΟΙ 150 ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΚΟΡΟΒΕΣΙΔΕΣ ΣΤΗΝ ΒΟΥΛΗ ΓΙΑ ΝΑ ΓΛΥΤΩΣΕΙ Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΛΑΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΑΡΩΣΤΟ ΑΥΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΟΥ ΕΝΑΙ ΕΓΚΛΩΒΙΣΜΕΝΟΣ, ΚΑΙ ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ, ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΑ, ΚΛΠ ΚΟΠΡΟΣΚΥΛΑ ΠΟΥ ΤΟΝ ΚΥΒΕΡΝΟΥΝ ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ 20 ΧΡΟΝΙΑ !!!"
(σχόλιο ανώνυμου)

"ΟΙ ΔΥΟ ΛΥΚΟΙ"

ενα βραδυ, ενας γερος της φυλης των Τσεροκι
μιλησε στον εγγονο του για τη μαχη που γινεται
μεσα στην ψυχη των ανθρωπων.
Ειπε:
"Γιε μου, η μαχη γινεται μεταξυ δυο λυκων
που υπαρχουν μεσα σε ολους μας"
Ο ενας ειναι το Κακο. - Ειναι ο θυμος, η ζηλια, η
θλιψη, η απογοητευση, η απληστια, η αλαζονια,
η αυτολυπηση, η ενοχη,η προσβολη, η κατωτεροτητα,
τα ψεματα, η ματαιοδοξια, η υπεροψια, το εγω.
Ο αλλος ειναι το Καλο. - Ειναι η χαρα, η ειρηνη, η
αγαπη, η ευγνωμοσυνη, η ελπιδα, η ηρεμια, η ταπεινοφροσυνη, η ευγενεια, η φιλανθρωπια, η συμπονοια, η
γενναιοδωρια, η αληθεια, η ευσπλαχνια,
η αυτογνωσια.'
Ο εγγονος το σκεφτηκε για ενα λεπτο και μετα
ρωτησε τον παππου του: "Ποιος λυκος νικαει;"
Ο γερος Ινδιανος απαντησε απλα ...
"Αυτός που ταϊζεις."

παλιός Ινδιάνικος μύθος που ξεπατίκωσα από το ΞΥΠΝΑΜΕ ΤΩΡΑ

12/8/09

Ο Μ Η Ρ Ι Α

«…Πρίγκιπα, ήρθε η ώρα να σου μιλήσω, οι υποχρεώσεις της βιοπάλης με ξαναρίχνουν στο τούνελ, η οικογένεια πρέπει να επιβιώσει, χρειάζεται να δουλέψω, να γίνω αχθοφόρος, ενώ χιλιάδες ερπετά θα κατατρώγουν το εσωτερικό μου, δεν προλαβαίνω, πρίγκιπα, να φωτίσω την άγνοιά μου, να φωτίσω το χώρο γύρω μου, πού ‘ναι τα διαβάσματα, τα φτερά από την τέχνη που δεν είδα, χωρίς προϋποθέσεις κι εγώ στον κόσμο, χωρίς σερμαγιά, μόνο δουλειά που με συνθλίβει, γιατί την ασκώ όχι με τις συνθήκες που θέλω, αλλά με αυτές που μου επιβάλλονται, συγκρούομαι με όσα συνωθούνται μέσα μου, ακόμη και σένα.
Πρίγκιπα, δεν ήσουν κάθαρμα, δεν ήσουν απόβρασμα επειδή μιλούσες, σε μια εποχή που το νεύμα της σιωπής έκανε θραύση, ναι, εσύ τολμούσες να μιλάς, να δηλώνεις την καταγωγή σου, να εκθέτεις τον Μάνρο, να ερωτεύεσαι τον Ίβο, δεσμά δεν είχες να χάσεις, σ’ αντίθεση μ’ εμένα που πνίγομαι στις δεσμεύσεις, δε μ’ αφήνουν να σε διασώσω, υπολογίζουν πως θα με διασύρεις, ακόμη είσαι σε θέση να και κόσμο και υπολήψεις; Είσαι επικίνδυνος, μια φωτιά στην ήρεμη ζωή μου, που, όχι, δε θα είναι ίδια μετά από εσένα, πρίγκιπα, θα με βλέπουν αλλιώς, θα πιστεύουν πως είμαι άλλος από αυτό που δείχνω. Ανιχνεύω μέσα μου έναν εσωτερικό όγκο που δε συγχωρεί, δε δικαιολογεί, έμαθε να κατακρίνει και να κατηγορεί όσους βάζουν εμπόδια στο δρόμο μου και δε μ’ αφήνουν να γίνω αυτό που θέλω. Κουράστηκα, πρίγκιπα, δε μ’ ενδιαφέρει να εκπληρώνω πολλούς ρόλους πια, πόσο καιρό θα ντύνομαι καρναβάλι ανάλογα με την περίσταση, θέλω έναν και μοναδικό ρόλο. Να μου γεμίζει τη ζωή, μια και μόνη φιλοδοξία, θέλω να γράφω, αλλά, πρίγκιπα, δεν είμαι σαν εσένα, δεν μπορώ να υπηρετήσω το θέλω μου, δεν έχω εφόδια για να απελευθερωθώ από τη βιοπάλη που κάνει τα αγαπημένα μου πρόσωπα να ευτυχούν και όχι να γκρινιάζουν ή να σέρνουν δραματικά την ύπαρξή τους. Δεν ήθελα να εξαρτώνται από εμένα, δε ζήτησα ποτέ εξαρτήσεις, ίσως από εγωισμό, ίσως επειδή λατρεύω την ανεξαρτησία. Αλλά κάθε ημέρα θυσιάζω τον εγωισμό μου άπειρες φορές, πρίγκιπα, γι’ αυτούς που αγαπώ. Όμως η κλίμακα αυτών των θυσιών είναι η λαιμητόμος της αθωότητας, παραμένω όμηρος κι εγώ, όμηρος όσων αγαπώ και δεν μπορώ να κάνω, όμηρος της ζωής που δε ζω, όμηρος όσων δε φτάνει ο χρόνος μου να πραγματοποιήσω κι είναι η αληθινή μου ζωή όμηρος της βιοπάλης, όμηρος μιας ζωής που δε θα ζήσω ποτέ. Τριγυρνώ, σαρώνω τα στοιχεία γύρω από εσένα, γυρεύω να πιαστώ, να χτίσω έναν κόσμο, τον δικό σου, που θα δημοσιεύσω πρίγκιπα, δε θα τον φορτώσω στο συρτάρι μου, δεν θα τον φάει η καταχνιά. Και μαζί με αυτόν και τον δικό μου. Μαζί, όμηροι σε αυτό το ταξίδι που δεν τελειώνει ποτέ.
Πρίγκιπα, τώρα σε συνδέω με το φως.
Για να σε σώσω. Για να σωθώ;»
ΚΟΣΜΑΣ ΧΑΡΠΑΝΤΙΔΗΣ- Τα δώρα του πανικού- Εκδόσεις Κέδρος

24/7/09

Μένω φεύγοντας

Στη μέση -αν και άρχισε η αντίστροφη μέτρηση- του καλοκαιριού και οι ολιγοήμερες διακοπές μάλλον αναθέρμαναν την αίσθηση της φυγής παρά την κάλμαραν. Αυτή τη συνήθεια να ονομάζουμε μέρες ξεκούρασης το διάστημα των διακοπών ποτέ μου δεν την υιοθέτησα. Πάντα κουρασμένος και ανόρεχτος γυρίζω και με μια συνεχή και μάλλον αδικαιολόγητη προσμονή για το νέο φευγιό! Αφορμή για το παραπάνω σχόλιο μου έδωσε η ανάγνωση ανάρτησης από φίλο blogger συγγραφέα με τίτλο «Θα κάτσω σπίτι» . Θεωρώ ότι περιγράφει τον ορισμό της ξεκούρασης, γιατί μετά την τρέλα και το τρέξιμο των διακοπών, μερικές στιγμές χαλάρωσης και ξέγνοιαστης … σκέψης (παρέα με ένα καλό κρασί) σε επαναφέρει. Η παρακάτω ανάρτηση δημοσιεύτηκε στο Ο ΘΕΟΣ ΣΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ:

«Θα κάτσω σπίτι απόψε . Όχι γιατί το λέει ο Λουκιανός στο τραγούδι του αλλά επειδή μένοντας σπίτι, φτιάχνω μια κατάσταση να μ΄αρέσει με τα υλικά που υπάρχουν σε διαθεσιμότητα. Σα να είμαι κάπου που είναι πολύ όμορφα και τη βρίσκω. Θα κάτσω λοιπόν σπίτι απόψε και κάθε απόψε ως το τέλος του μηνός.
.
Ποια είναι τα υλικά που φτιάχνω την κατάστασή μου; Μα το κτήμα μου. Οι γρύλλοι που δεν σωπαίνουν. Το άνετο σκεπαστό μου μπαλκόνι, οι αναπνοές της λυγαριάς που έρχονται ως επάνω μπερδεμένες με τις λιγωμένες μυρωδιές της ανθισμένης λιγούστρας. Αλλά και το αγιόκλημα δηλώνει παρουσία, όταν το απαλό αεράκι το φέρνει ως εμένα. Ο Φροίξος, που γαυγίζει έντονα μπροστά σε δύο γάτους που μαλώνουν, δείχνοντας πως δεν ανέχεται φασαρίες στην περιοχή του. Η θέα με το φωτισμένο βυζαντινό κάστρο, στέμμα στο σώμα της πόλης, που ξενοιάζει ερωτικά.
.
Βάζω τις έννοιες μου σ’ ένα κουτί και το κλείνω. Αφήνω τα συναισθήματα να φωλιάσουν στις πτυχές τους. Θα αφεθώ να επιπλέω. Να αισθάνομαι, να μυρίζω, να ακούω τη σιωπή, να παίρνω τη θέση μου κάτω από τον έναστρο ουρανό. Δεξιά μου στη πολυθρόνα κοιμάται κουλουριασμένος ο Πολυκράτης ο γάτος. Αριστερά μου η Χάδη. Όπου πάω κι αυτοί παρέα. Τους αρέσω και μου το δείχνουν. Μπροστά μου μια ομελέτα με μικρά κομμάτια από μελιτζάνες και κολοκυθάκια, που σωταρίστηκαν για 20΄ πριν γίνουν ένα με τ’ αυγά και το τριμμένο τυράκι. Η φιάλη με το λευκό δροσερό λευκό κρασί, γράφει στην ετικέτα: «Λημνιός Αμπελουργός» Οίνος Μοσχάτος ξηρός. Φέρνω το ποτήρι στο στόμα μου και ψιθυρίζω: «Πάντων ημών, η αρμονία, η χαρά και η θλίψη, η ερωτική αναμονή, η ομορφιά που δεν αφήνουμε να μας προσπεράσει». Το κρασί κύλησε σαν υγρό χάδι μέσα μου. Δεν θα μου γλίτωνε η φιάλη, αλλά σιγά -σιγά, με το ρυθμό της ηδονής που πρώτα τη νιώθεις και μετά την ξανακαλείς.
.
Στο μυαλό μου ξεδιπλώνονται ακάλεστες οι απόψεις του σκηνοθέτη Νίκου Περέλλη για το θέατρο, από το ανέκδοτο βιβλίο του που μου έστειλε για να του πω τη γνώμη μου:
«…Τίποτα το ανθρώπινο δεν πρέπει να μας αφήνει αδιάφορους. Πρέπει να προσπαθούμε να είμαστε πραγματικοί, να δείχνουμε στο κοινό και τον κόσμο μέσα στον οποίο ζει. Η απόρριψη του ηθικού στοιχείου στη Τέχνη, οδηγεί στο αισθητικό μηδέν. Το Θέατρο πρέπει να είναι εργαστήριο της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Ο άνθρωπος έχει αξία και δικαίωμα να ζήσει μια άξια, χαρούμενη, όμορφη και δημιουργική ζωή. Οι συμβατικές απαίσιες συνθήκες που εμποδίζουν τον άνθρωπο να ζήσει αυτή τη ζωή πρέπει να αλλάξουν. ….Η Τέχνη δεν μπορεί να ξεσηκώσει επανάσταση, μπορεί όμως να βοηθήσει τον άνθρωπο να συνειδητοποιήσει τον περίγυρό του και να τον γεμίσει από ενθουσιασμό για την αλλαγή. Κανένας καλλιτέχνης δεν μπορεί να δουλεύει χωρίς ηθική πρόθεση. Πρέπει όμως να μην επιτρέπει στην πρόθεση αυτή, να γίνεται ιδιοτελής, να μην την απλοποιεί και την μεταβάλλει σε προπαγάνδα, αλλά να την ανυψώνει και να την εξαγνίζει με τα μέσα της τέχνης. Η φόρμα θα πρέπει να μας ενδιαφέρει, μόνο στο βαθμό που κάνει το περιεχόμενο, λαμπερό, καθαρό και δυναμικό».
Και στην ερώτηση τι είναι Θέατρο, ο Άγγλος θεατρικός συγγραφέας Τζων Άρντεν απαντά: «Είναι ο αντίλογος που δημιουργεί συνείδηση και ανάφλεξη»…
.
Στο πέμπτο ποτήρι χαλάρωσα στη πολυθρόνα μου. Οι σκέψεις με πήγαιναν αλλού: Στη λεωφόρο Βουλιαγμένης όταν προ 2 χρόνια πήγαινα σχεδόν κάθε μέρα στην έκθεση της Harley Davidson και ζαχάρωνα μια αρχόντισσα μοτοσικλέτα. (Όχι πως τώρα παραιτήθηκα από την ιδέα…) Ήπια δυο γουλιές απ’ το έκτο ποτήρι. Έβλεπα τον εαυτό μου καβάλα στη Harley να φτάνει στη θάλασσα, και ν’ ανοίγεται πάνω της στέρεο μονοπάτι να περάσω. Έτσι διέσχιζα το Αιγαίο από τη Σαμοθράκη ως τη Σπιναλόγκα. Ύστερα δεν μου έφτανε η θάλασσα. Ήθελα να καβαλλήσω και τα σύννεφα με τη μηχανή μου. Σα να ‘ριχνε γέφυρα ένας Θεός που ήθελε να παίξει μαζί μου, τραβώντας κάποια στιγμή τη γέφυρα κι αφήνοντας με στον ουρανό. Εγώ άνοιγα γκάζι κάνοντας τη Harley να χλιμιντρίζει σαν αγγρισμένη δίχρονη φοράδα. Κι ανέβαινα, ανέβαινα, περνούσα μέσα από τα σύννεφα στάζοντας την υγρασία τους, συναντούσα αγγέλους που είχαν βγεί για λίγο από τον Παράδεισο να κάνουν το τσιγαριλίκι τους και μού ‘κλειναν πονηρά το μάτι. Λίγο πριν τραβήξει τη γέφυρα ο Θεός που ήθελε να παίξει μαζί μου, χύθηκα πάνω της και κατέβηκα πάλι στη γη, στη λεωφόρο Αλίμου για να πάω σπίτι. Οδηγούσα αργά με τη σιγουριά εκείνου που ξέρει πως όποτε θέλει απογειώνεται. Μια παρέα νεαρών με μηχανάκια μου φώναξε: «Γεια σου ρε γέρο με τη γκομενάρα σου τη Harley!» Εντάξει! Τους είπα. Γέρος, αλλά Ροκάς…»

2/7/09

Κλείστε το το γ..ντούλαπο

Τη γνώμη μου για την κατάσταση που επικρατεί στη χώρα μας ή καλύτερα την κατάντια που επικρατεί στα πολιτικά πράγματα της χώρας μας, εφόσον βέβαια επιτρέπεται να διαχωρίσουμε την πολιτική από την ίδια τη ζωή, λίγο πολύ την έχω καταθέσει σε παλιότερες καταχωρήσεις. Και βέβαια η χώρα μας απλά ακολουθεί -από δυσχερέστερη θέση λόγω των πολιτικών εγκεφάλων που μας κυβερνούν ενίοτε- τις εξελίξεις στην παγκόσμια πολιτικήΤώρα θα μου πείτε για ποιες εξελίξεις (εξέλιξη=ξετύλιγμα, ανάπτυξη) σας μιλώ αφού πρόκειται για μια συνεχόμενη συντηρητικοποίηση της κοινωνίας μας, μια αυξανόμενη ιδεολογική και κοινωνική εσωστρέφεια. Με πρόσχημα την «ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΚΡΙΣΗ», οι κυβερνώντες του κόσμου μας, δημιούργησαν και καλλιέργησαν έντεχνα και δόλια ένα αίσθημα φόβου και ανασφάλειας, το οποίο οδήγησε νομοτελειακά στο συντηρητισμό. Το καμπανάκι (καμπανάρα ήταν) ήχησε με τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών σε όλη την Ευρώπη, που έφερε τα συντηρητικά κόμματα ενισχυμένα στο ευρωκοινοβούλιο, και την αριστερά να μετρά τις πληγές της, για να δει τι τη χτύπησεΚαι βέβαια η κατάσταση στις τοπικές κοινωνίες δεν διαφέρει και δεν υπολείπεται καθόλου από τις διαμορφούμενες εξελίξεις. Ένας προσεκτικός παρατηρητής μπορεί εύκολα να εντοπίσει τις αλλαγές αυτές. Αλλαγές προς το χειρότερο με επιστροφές στο «ξεπερασμένο» παρελθόν. Τελικά το «χρονοντούλαπο της ιστορίας» άνοιξε και δεν ξέρω τι άλλο θα βγει από μέσα.Καθήκον λοιπόν όλων των ανθρώπων, που μπορούν να δουν καθαρά και να αισθανθούν την απειλή είναι να αντιδράσουν. Να αντιδράσουν σθεναρά, γιατί κάποιοι πρέπει να καταλάβουν ότι οι εποχές του ΠΑΤΡΙΣ-ΘΡΗΣΚΕΙΑ-ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ έχουν περάσει… ΑΝΕΠΙΣΤΡΕΠΤΙ.
«To της όλης πόλεως ήθος ομοιούται τοις άρχουσι» (Ισοκράτης)

22/6/09

Με γέλιο και ...μεγάλες δόσεις αλήθειας (;)

-Η πραγματικότητα είναι μία ψευδαίσθηση που οφείλεται στην έλλειψη οινοπνεύματος.
-Η στειρότητα τελικά είναι κληρονομική.
-Η χώρα διαλύεται από την αδιαφορία αλλά τι με νοιάζει εμένα!!!-Η ωριμότητα είναι το τέλος της νεότητας.
-Θέλω να γίνω αυτός που ήμουνα όταν ήθελα να γίνω αυτός που είμαι τώρα.
-Καλύτερα μια ώρας σκλαβιά και φυλακή παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή
-Καλύτερα νωρίτερα, παρά μια ώρα αρχύτερα.
-Kαμιά γυναίκα δεν είναι καλύτερη από δύο.
-Κουμουνιστής είναι εκείνος που δεν έχει τίποτα και θέλει να το μοιραστεί με όλο τον κόσμο.
-Μάθε από τα λάθη των άλλων γιατί η ζωή είναι πολύ σύντομη για να τα κάνεις όλα μόνος σου.
-Μη χαμογελάτε, φαίνονται τα απαίσια δόντια σας...
-Mην πατάτε το χόρτο. Kαπνίστε το !
-Μην περιμένεις άλλο. Ανέβαλλέ το τώρα
-Μην πέρνετε ναρκωτικά δεν φτάνουν για όλους.
-Μην προσπαθείς να μάθεις ένα γουρούνι να τραγουδάει. Χάνεις τον καιρό σου και ενοχλείς το γουρούνι.
-Μην ροχαλίζεις μεσ' την τάξη. Σκέψου λίγο και τον διπλανό σου που προσπαθεί να κοιμηθεί.
-Μην τα περιμένετε όλα από την αστυνομία. Χτυπηθείτε μόνοι σας.
-Mικρός μου έλεγε η μάνα μου: Φάε το φαΐ σου να μεγαλώσεις να πας και σχολείο. Και εγώ ο μαλάκας το έτρωγα.
-Ο θάνατος είναι κληρονομικός!
-Ο καρκίνος κόβει το τσιγάρο...
-Ο κόσμος καταστρέφεται απ ΄την αδιαφορία, αλλά τι με νοιάζει εμένα...
-Ο πόνος κάποτε τελειώνει η ζωή συνεχίζεται.
-Ο χάρτης λέει ότι η Αθήνα απέχει από τη Θεσσαλονίκη 13.57 εκατοστά. Εγώ ανακάλυψα ότι απέχει περισσότερο, πολύ περισσότερο.
-Ο Χριστός σ αγαπά. Πράγμα που δείχνει πως έχει χιούμορ.
-Οι άνθρωποι που νομίζουν ότι έχουν πάντα δίκιο, συχνά εκνευρίζουν εμάς που πράγματι έχουμε.
-Οι γυναίκες είναι θησαυρός. Γι' αυτό πρέπει να τις θάβουμε!
-Οι δρόμοι απόψε οδηγούν στην κόλαση. Την αγαπάω την κόλαση, πάντα αγαπούσα τα απαγορευμένα. Αύριο θα ενώσουμε κόλαση και παράδεισο, θα κάνουμε χοντρά γέλια.
-Oι εργένηδες ξέρουν περισσότερα για τις γυναίκες από τους παντρεμένους. Aν δεν ήξεραν θα ήταν κι αυτοί παντρεμένοι.
Το ξεπατίκωσα από το busy bee

9/6/09

ένα σχόλιο για τα αποτελέσματα

Δεν είχα (πραγματικά) καμιά όρεξη να ασχοληθώ με την εκλογική συμπεριφορά των Ελλήνων, βλέποντας την οπαδοποίηση της πολιτικής ζωής, το «κόλλημα» στον –αποδεδειγμένα- αποτυχημένο δικομματισμό και την απαξίωση κάθε πολιτικής σκέψης και εν τέλει την απαξίωση της ίδιας της πολιτικής. Θα ήθελα, παρ’όλα αυτά, να καταθέσω μερικές σκέψεις, που έτσι κι αλλιώς με απασχόλησαν βλέποντας τα αποτελέσματα.
Καταρχήν η αποχή: σε πρωτοφανή επίπεδα, για την οποία όμως οι εγκέφαλοι των πολιτικών κομμάτων ξιφουλκούσαν για να προσεταιριστούν τα ποσοστά της … Από κανενός τους το μυαλό δεν πέρασε (ούτε σαν βλήμα), ότι οι ψηφοφόροι που απείχαν από την ψηφοφορία, το έκαναν απλά γιατί δεν άντεχαν τη ΜΠΟΧΑ τους. Δεν θα θεωρούσα αρνητικό φαινόμενο τη μεγάλη αποχή, απλά γιατί τη θεωρώ πολιτική συμπεριφορά εξίσου σημαντική με τη συμμετοχή. Αυτούς που θα έπρεπε να ανησυχήσει και να κινητοποιήσει είναι τους ίδιους τους πολιτικούς, γιατί όπως πάνε θα χάσουν τη δουλειά τους και χωρίς ένσημα τόσα χρόνια ούτε στο ταμείο ανεργίας δεν θα μπορούν να μπουν …
Η άνοδος του ΛΑΟΣ: Μια αρνητική εξέλιξη η άνοδος των ακροδεξιών κομμάτων σε όλη την Ευρώπη, αλλά πάλι ο λαός μας έχει δώσει την απάντησή του: «Ο (Καρατζαφερ) λύκος στην αντάρα χαίρεται».
Όσον αφορά τα υπόλοιπα κόμματα αναμενόμενα –μάλλον- τα ποσοστά του ΚΚΕ στο οποίο βέβαια στοίχισε ο πόλεμος που δέχθηκε τις τελευταίες μέρες. Και μια που μιλάμε για πόλεμο, από το τελικό αποτέλεσμα, σε σχέση με τα δημοσκοπικά τους ποσοστά, μεγάλες απώλειες είχαν οι Οικολόγοι Πράσινοι μιας και ήταν ο στόχος μαυροκίτρινης προπαγάνδας την τελευταία εβδομάδα. Φαίνεται ότι συνέφερε σε κάποιους να πάρουν ένα «καλό» ποσοστό οι Οικολόγοι Πράσινοι, αλλά βλέποντας να πάνε για την τρίτη θέση, μάλλον δεν τους καλ’άρεσε και έβαλαν σε εφαρμογή …τα μέσα τους.
Ο ΣΥΡΙΖΑ: «Πλήρωσε» πολλά πράγματα. Κατ’ αρχήν την πόλωση από πλευράς του ΠΑΣΟΚ και τη συναισθηματική σχέση που διατηρούμε σαν Ελληνες (άλλη μλκία κι αυτή) με τις πολιτικές μας …ρίζες (αμφιβάλλω εάν υπάρχει σε άλλη χώρα τέτοιο κόλλημα). Ο ΣΥΡΙΖΑ πριν περίπου από ένα χρόνο είχε φτάσει τα δημοσκοπικά του ποσοστά στο 18%, αλλά παρόλ’ αυτά δεν επαναπάφθηκε σε αυτά ούτε και προσπάθησε να κολακεύσει τους ψηφοφόρους (ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ ΕΚΑΝΕ), αντίθετα συγκρούσθηκε με κατεστημένες νοοτροπίες και με μεγάλες κοινωνικές ομάδες, ακολουθώντας πιστά τα διακηρυγμένα πιστεύω του. Και βέβαια αυτό το πλήρωσε πιστεύω προσωρινά, γιατί κάποτε θα πάψουμε να συμπεριφερόμαστε σαν … κοπάδια.
Φτάνοντας στα δύο μεγάλα κόμματα: θεωρώ τα αποτελέσματα αναμενόμενα, όπως πιστεύω ότι κανένας από τους δύο δεν θα έπρεπε να χαίρεται (και έτσι είναι άσχετα με το τι προσπαθούν να προβάλλουν στις τηλεοπτικές εμφανίσεις των στελεχών τους, η «ψυχούλα τους το ξέρει»). Ένας ασθμαίνοντας Γιωργάκης θριαμβολογεί που πέρασε στο νήμα την ακυβερνησία του Κωστάκη. Και ένας Κωστάκης που ξεφυσά από ανακούφιση (και από τις πίτσες) που έχει απέναντί του το Γιωργάκη και δεν έπαθε καμιά πανωλεθρία.
Τι να πεις; Μπάχαλο και κοροϊδία.

29/5/09

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ (ΦΡΕΣΚΑ) ΝΕΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΡΕΜΟΠΟΥΛΟ

Σύμφωνα με ασφαλής (ναι ρε!) πληροφορίες που δημοσιεύουμε αποκλειστικά εμείς σας γνωρίζουμε ότι:
- Όταν ήταν μικρός ο Μιχάλης Τρεμόπουλος είχε κατουρήσει τον τοίχο του σχολείου του και είχε αποβληθεί !
- Στο γυμνάσιο πιάστηκε να αντιγράφει στα …Θρησκευτικά
- Στο πανεπιστήμιο τα΄ χε με ΔΑΠίτισσα (φτού κακά)
- Στους Οικολόγους Εναλλακτικούς ήταν αυτός που είχε ζωγραφίσει το πανό που σηκώθηκε στη Βουλή! (από τότε δεν σεβόταν τίποτα).
ΑΝΕΠΙΤΡΕΠΤΟ αυτός ο άνθρωπος με τέτοια πεπραγμένα με τέτοιο μητρώο να ηγείται του ψηφοδελτίου των Οικολόγων Πρασίνων.
Λάζο δεν πάμε καλά!!!

από τον εκλογομάγειρα

28/5/09

Δυστυχώς απόψε δεν έχει ΜΠΑΡΤΣΑ, αλλά κωμωδία (debate)


"Στις 8 το βράδυ, στο κεντρικό studio του ραδιομεγάρου της ΕΡΤ, θα διεξαχθεί η τηλεμαχία(debate) των πέντε πολιτικών αρχηγών, τα κόμματα των οποίων μετέχουν στο εθνικό κοινοβούλιο.Έξι δημοσιογράφοι (ένας από κάθε ιδιωτικό σταθμό πανελλαδικής εμβέλειας) θα βρεθούν απέναντι από τους πέντε πολιτικούς αρχηγούς και θα τους υποβάλουν ερωτήσεις, οι οποίες θα αφορούν έξι θεματικές ενότητες." πηγή: του Μάκη ντε!
Μέσα λοιπόν στην προσποιητή σοβαροφάνειά τους θα πρέπει να γνωρίζουν ότι ο κόσμος, οι τηλεθεατές, η πελατεία τους, το target group τους, ή θα γελάει ή θα τους μουντζώνει, εκτός από τα "περιφραγμένα κομματόσκυλά τους", τα οποία έτσι κι' αλλοιώς είναι για γέλια και για μούντζωμα ...!
Μετά από το "καλλιτεχνικό" χθεσινόβραδυνό σόου της Μπάρτσα, απόψε θα έχουμε κωμωδία και τί κωμωδία ...μαύρη!
ΠΡΟΤΑΣΗ: Μόλις αρχίσει η τηλεμαχία, debate ελληνιστί κλείστε τη φωνή στην τηλεόραση και βάλτε να παίζει ο Πανούσης και οι "Εκλογές" του ... "στης (Ευρω)βουλής τα έδρανα/αχ και γω να ...
xinistis

13/5/09

Για τις ευρωεκλογές; PABLO GARCIA οεοοοο!!!

Αντιγράφω από το φίλο Black bog paokland
Μόνο η διοίκηση θα μπορούσε να τον προστατέψει αλλά όπως παραδέχτηκε η ίδια στην τελευταία ανακοίνωση δεν μπορεί αφού δεν μπορεί να εξηγήσει γιατί οι κίτρινες για τους άλλους για εμάς είναι κόκκινες. Όσο για συμμορία που αναφέρουν οι Αθηναίοι και οι φυλλάδες τους ας θυμηθούμε λίγο την πορεία του Πάμπλο.Έπαιξε ένα ημίχρονο στο ματς με τον όφη ενώ ήρθε από τους τελευταίους στην ομάδα, χωρίς προετοιμασία και ενώ όλα τα ρεπορτάζ λέγανε δεν θα παίξει αλλά λόγω αναγκαιότητας( πρώτο ματς και θέλαμε όσο το δυνατόν καλύτερη αρχή ) και έπαθε θλάση. Επανήλθε με τον βαζελο και ο Σιμάο (Ναι ΑΥΤΟΣ που έπρεπε να φάει την κόκκινη την Κυριακή) του καταφέρνει χτύπημα στα πλευρά και τον αφήνει έξω 1,5 με 2 μήνες.Φτάνουμε στο ματς με τον γαύρο. Του σπάει με πουστιά τρία δόντια το γατί από την Βραζιλία. Εκεί ίσως ήταν το μοναδικό του λάθος. Ένα λάθος όμως που μας γέμισε περηφάνια και το επικροτήσαμε όλοι μας!! Ξεφτίλισε τους νταβατζήδες μέσα στο σπίτι τους.... Τρώει λοιπόν 3 αγωνιστικές μέσω βίντεο (!!!!!!!!!)..... Ο ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ ΠΟΥ ΤΙΜΩΡΕΙΤΑΙ ΜΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ.....
Τίποτα για τον ντιόγκο για την αγκωνιά, τίποτα και για την αγκωνιά του στον τελικό κυπέλλου. Τίποτα στον Ζουράφσκι, τίποτα στον Βιτόλο, τίποτα στον Κυργιάκο, τίποτα στον Σκόκο, τίποτα στον Βενετίδη και πόσες άλλες περιπτώσεις... Μόνο για τον Γκαρσία υπήρξε βίντεο.... Για κανέναν άλλον.....Πάμε στον Θρασύβουλο δυο κίτρινες στο 92 και 93 (μέσα σε 30 δευτερόλεπτα!!).... Ελάτε και πέστε μου ότι ήταν δίκαιες.... Πάει και αυτό, πάμε στην γριά και τον Ντιε. Έξω ο Γκαρσία από αντιαθλητικό χτύπημα και ο Μούσλι από καθαρή τύχη γλύτωσε τα χειρότερα από τον ίδιο παίκτη. Ύπουλα χτυπήματα γεμάτα υποψίες. Ερχόταν το ματς κυπέλλου με γαύρο σε μια εποχή που ο γαύρος ήταν για τα πανηγύρια.... Έξω άλλους 2 μήνες σχεδόν.Επανέρχεται και στο ματς της Κυριακής είναι άρχοντας, ο καλύτερος του γηπέδου, ώσπου δασκαλεμένοι οι βάζελοι με στυλ γαύρου βάλανε τον Σιμάο που τον είχε ξανά τραυματίσει να τον κλωτσάει διαρκώς και σε μια φάση που θα έπρεπε να δεχτεί ο μαύρος παίκτης του βαζελου την αποβολή ο Κάκος όπως πάντα δεν είδε τίποτα και είδε μόνο τα δικά μας. Ούτε καν του βουτηχτή Καραγκούνη την σκαριά στην αναμπουμπούλα (υπάρχουν φωτογραφίες που την δείχνουν καθαρά......) Ούτε και μετά που πέταξε ο Σιμάο την μπάλα στο κεφάλι του μπολ μπόι δεν είδε ο Κάκος (να θυμηθούμε την κόκκινη του Σέρτζιο για τα χαρτάκια.....).Ο Κάκος που είχε πει ότι θα τον πυροβολούσε τον Γκαρσία. Και θα σας κάνω δυο ερωτήσεις:
1) Ο αληταράς ο συμμορίτης ο Γκαρσία έχει τραυματίσει κανέναν;;;;;;; Πέστε μου έναν....Ενώ αυτόν δυο φορές τον σακατέψανε.....
2) Ο αλήτης και συμμορίτης Γκαρσία πόσες φορές με δική του ευθύνη άφησε αβοήθητη την ομάδα;;;;;;; Το πολύ μία που και εκεί για μας καλά έκανε.Φάγαμε καλά τον πάπα από την Αθήνα που έχει βάλει σκοπό να τον τελειώσει από την Ελλάδα και με την βοήθεια φυσικά από τα παπαγαλάκια της πόλης.... Χτύπησε τον παίκτη του κόκκαλη βλέπεις......Ξέρω ότι όλοι συμφωνείτε μαζί μας. Αλλά λέτε ότι κάνει κακό στην ομάδα επειδή έχει στοχοποιηθεί άρα πρέπει να φύγει από την στιγμή που δεν μπορεί και η διοίκηση να τον προστατέψει....Ωραία.... Όποιον παίκτη του ΠΑΟΚ στοχοποιεί η Αθήνα να τον διώχνουμε!!!! Να τους κάνουμε το χατήρι... ΥΠΟΤΑΧΤΕΙΤΕ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΟΡΕΞΕΙΣ ΤΟΥ... ΦΥΤΑ..
υγ1 Ο Μούσλι δεν στοχοποιήθηκε μόλις κατάλαβαν ότι είναι παικτάρα και φάουλ παίρνει ΜΟΝΟ ΜΕ ΑΙΤΗΣΗ παρ' όλα τα χτυπήματα που τρώει;;;; Μήπως να τον διώξουμε και αυτόν;;;;
υγ2 Θέλουμε παίκτες βουτηχτές και θεατρίνους για να κερδίζουμε με πουστιά ή παίκτες με πα@@ρια και να παίζουμε στα ίσα;;;;;;
ΑΝΑΝΕΩΣΗ: Ο Pablo τιμωρήθηκε με 4 αγωνιστικές!!!!!!! Εξοντοτική ποινή, αδικαιολόγητη.... Ίσα ίσα δεν προλαβαίνει το δεύτερο αγώνα με τον βάζελο.... Τυχαίο;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;; Δεκαπέντε ας του ρίχνατε ρε στημένοι για να μην παίξει και του χρόνου.... Φλώροι.....

5/5/09

Ούτε καν αποχρώσες ενδείξεις ...

Ε αφού για τον πρώην υπουργό Παυλίδη τελικά επικράτησε το "ότι δεν υπάρχουν ενδείξεις ενοχής", ας δούμε και μία άλλη περίπτωση απονομής δικαιοσύνης στην Ελλάδα: (Αντιγράφω από το φίλο ΟΙΚΟ ΑΝΤΟΧΗΣ)

ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ
Στις 13/1/2009 πρώτες πρωινές ώρες, συλλαμβάνεται ο γιος μου, σε αρκετή απόσταση από τα γραφεία της δημοτικής αστυνομίας, ως ύποπτος για εμπρησμό στην είσοδο του κτηρίου.
Ξυλοκοπείται άγρια, προσάγεται στη ΓΑΔΘ κάτω από βάρβαρη συμπεριφορά των διωκτικών αρχών, έχοντας πέραν των άλλων και δύο κατάγματα στο αριστερό του χέρι, όπου του τοποθετείται γύψος. «Γλίστρησε κατά την καταδίωξη» θα δηλώσουν οι διωκτικές αρχές. Πώς να μην τους πιστέψουμε, πώς να μην είναι όπως τα λένε; Έτσι είχε γλιστρήσει και ο φοιτητής με τη ζαρντινιέρα…
Σύνηθες φαινόμενο. Όπως πιστέψαμε πριν λίγο καιρό ότι ο αστυνομικός επέστρεψε επειδή κινδύνεψε από ένα 15χρονο αγόρι (Αλέξη) και αναγκάσθηκε να πυροβολήσει για να προστατευθεί. Εξοστρακισμός θα πει το σύστημα. Τους πιστέψαμε και πάλι!!!
Την ίδια μέρα της Τρίτης 13/1/2009 εκτυλίσσεται το «θέατρο του παραλόγου». Είκοσι και πλέον αστυνομικοί της ασφάλειας εισβάλλουν στο σπίτι του γιου μου στην Θεσσαλονίκη και ποδοπατούν όποιο βιβλίο βρίσκουν στο γραφείο του. Εισβάλλουν στο εστιατόριο όπου εργάζεται, αδειάζουν τα ράφια της κουζίνας, τρομοκρατούν τους πελάτες που επέλεξαν το συγκεκριμένο μαγαζί για φαγητό.
Λίγη ώρα αργότερα άλλοι τόσοι αστυνομικοί της ασφάλειας έρχονται στο σπίτι μου στην Κοζάνη. Με βρίσκουν τυχαία στο γκαράζ του αυτοκινήτου και χωρίς καν να πουν ποιοι είναι, ποιος τους στέλνει, για ποιο λόγο ήρθαν, αρπάζουν τα κλειδιά του αυτοκινήτου από τα χέρια μου και το κάνουν φύλλο και φτερό. Ύστερα με πάνε σηκωτό μέσα στο σπίτι μου, όπου ο έλεγχος συνεχίζεται χωρίς κανένας να δώσει μια εξήγηση ούτε σε μένα, ούτε στην γυναίκα μου.
Το απόγευμα της ίδιας μέρας οι ίδιοι αστυνομικοί εισβάλλουν στο πατρικό μου σπίτι στο χωριό (είκοσι χιλιόμετρα από την πόλη), όπου διαμένει μόνη της, η ηλικίας 83 χρονών μητέρα μου. Βλέπετε λίγη ώρα πριν ενώ βρισκόταν στο σπίτι μου στην Κοζάνη, μου ζητούσαν επίμονα να τους ακολουθήσω στο χωριό. Αρνήθηκα λέγοντας τους, ότι το σπίτι στο χωριό είναι της μάνας μου. Εκεί αφού μίλησε κάποιος τηλεφωνικά μπροστά μου με κάποιον ανώτερο, μου είπαν χαρακτηριστικά.
«Αφού το σπίτι στο χωριό δεν είναι δικό σου τότε δεν θα πάμε».
Πάλι τους πιστέψαμε !!!
Αφηνιασμένοι έψαχναν παντού μπας και εντοπίσουν το παραμικρό και «δέσει το πράγμα», σε μια κακοφτιαγμένη αστυνομική ιστορία.
Τα αποτελέσματα της έρευνας ? ΕΥΡΗΜΑΤΑ Τ Ι Π Ο Τ Α.
Το βράδυ της ίδιας μέρας ο γιος μου οδηγείται κάτω από δρακόντεια μέτρα ασφαλείας (!) στην ανακρίτρια όπου παίρνει 48ωρη προθεσμία να απολογηθεί. Την Πέμπτη το μεσημέρι απολογείται στην ανακρίτρια. Η εικόνα των διωκτικών αρχών έξω από τα γραφεία ανακριτή και εισαγγελέα, εικόνα έντονης βαρβαρότητας. Αστυνομικοί έχουν περικυκλώσει τον γιο μου και το δικηγόρο του, ενώ δεκαπέντε και πλέον άνδρες των ΜΑΤ, με πανοπλίες, ασπίδες, δημιουργούν ασφυκτικό κλοιό ανάμεσα στο γιο μου, στο δικηγόρο του από την μια και σε μένα, τη μάνα του, τον αδελφό του, την κοπέλα του και τη θεία του από την άλλη. Οι ασπίδες των ΜΑΤ είναι καρφωμένες στα πρόσωπα μας.
Στόχος ? Να μη μπορούμε να βλέπουμε έστω από μακριά το παιδί μας. Ίσως έτσι προστάτευαν τη χώρα, τη δημοκρατία από εξωτερικό κίνδυνο (ασύμμετρη απειλή;).
Η δημοκρατία σε όλο της το μεγαλείο.
Ούτε το κλάμα, ούτε τα λόγια της μάνας του γιου μου, «Σας παρακαλώ αφήστε με τουλάχιστον να βλέπω το παιδί μου έστω από μακριά», δεν τους συγκίνησε.
Η απόλυτη τάξη στο αποκορύφωμα της !!!!
Ε Λ Ε Ο Σ!
Το κατηγορητήριο ?
Δύο (2) πλημμελήματα και ένα (1) κακούργημα. Μόνη μαρτυρία, η κατάθεση ενός αστυνομικού.
«Μαρτυρίες καρμπόν από ΜΑΤατζήδες », θα γράψει γενικά η Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία σε άρθρο της, τρεις μέρες αργότερα στις 18/1/2009. Αναφέρει χαρακτηριστικά.
« Συλλήψεις στο σωρό έκανε η ΕΛ.ΑΣ, ενώ δεκάδες συλληφθέντες παραπέμπονται με μόνο στοιχείο έ ω λ ε ς κ α τ α θ έ σ ε ι ς α σ τ υ ν ο μ ι κ ώ ν. Ωστόσο τις περισσότερες φορές οι κατηγορίες της ΕΛ.ΑΣ καταρρέουν. Οι μαρτυρίες των αστυνομικών αποδεικνύονται δ ι κ α σ τ ι κ ά α ν α ξ ι ό π ι σ τ ε ς ».
Το αποτέλεσμα όμως είναι ότι οι προφυλακίσεις συνεχίζονται και τα παιδιά παραμένουν φυλακισμένα.
Ο γιος μου αρνείται επίμονα τις κατηγορίες. Αρνείται τα πάντα, όπως και την υποτιθέμενη «επ’ αυτοφώρω σύλληψη του ». Απλά γιατί είχε μεταφέρει έναν συνάδελφό του στο σπίτι του στην περιοχή μετά τη δουλειά και δεν έχει καμιά σχέση με το γεγονός.
Παρ’ όλα αυτά όμως κρίνεται προφυλακιστέος.
Οι αστυνομικοί της Ασφάλειας με το που ακούν την απόφαση αυτή πανηγυρίζουν μπροστά του, μπροστά μας. Πέτυχαν αυτό που ήθελαν. Την προφυλάκιση του.
Ο γιος μου οδηγείται με συνοπτικές διαδικασίες την ίδια μέρα στις φυλακές της Άμφισσας. Η οδύσσεια του γιου μου συνεχίζεται.
Σε μένα, στην οικογένεια μου, μένει Ο ΤΡΟΜΟΣ, Ο ΘΥΜΟΣ, Η ΝΤΡΟΠΗ, Η ΝΤΡΟΠΗ, Η ΝΤΡΟΠΗ…
Όχι για τον γιο μου. Α Ν Τ Ι Θ Ε Τ Α.
Για τις διωκτικές μας αρχές.
Για την κοινωνία μας που επιτρέπει να συμβαίνουν όλα αυτά με την απάθεια, την αδράνεια που τα αντιμετωπίζει.
Για όλους τους γονείς που τα βλέπουμε, που τα παρακολουθούμε, που τα ζούμε και παρ’ όλα αυτά μας δέρνει η «απάθεια του καναπέ».
Για όλους εμάς, τη γενιά μας, τους «βολεμένους της καθημερινότητας ».
Για μένα που επέλεξα τα τελευταία χρόνια να παρακολουθώ όλα αυτά και να τα σχολιάζω από μακριά και αφ’ υψηλού.
Για μένα που από τα δεκαοκτώ μου χρόνια φοιτητής, επέλεξα, εντάχθηκα, αγωνίστηκα, με όλες μου τις δυνάμεις σε έναν πολιτικό χώρο, ο οποίος πρότεινε, ψήφισε και πρώτος εφάρμοσε τον αντιτρομοκρατικό νόμο (τρομονόμο), όχι για τους πραγματικούς τρομοκράτες, αλλά για τους νέους, τους μαθητές, τους φοιτητές, τα παιδιά μας, για όλα τα παιδιά. Που ακόμα και σήμερα, διστάζει πολιτικά να αναγνωρίσει ότι έκανε λάθος.
Για τα μέσα ενημέρωσης που σε μια σύμπλευση με την κυβερνητική αντίληψη, βλέπουν στην καθημερινότητα μόνο «κουκουλοφόρους», «ταραξίες», «κατεστραμμένες περιουσίες».
Για την σημερινή πολιτεία που δεν «ακούει», αγανακτεί και αντιδρά παράνομα, βάρβαρα, επειδή υπάρχουν μερικά ζωντανά κύτταρα στην κοινωνία μας, που δεν συμβιβάζονται, διαμαρτύρονται με όλη αυτή την οργανωμένη κρατική ασχήμια.
Από την άλλη μεριά, νιώθω περήφανος για τον γιο μου που είναι σήμερα προφυλακισμένος με ένα ψεύτικο, στημένο, φτιαγμένο στα μέτρα των διωκτικών αρχών κατηγορητήριο.
Γ Ι Α Τ Ι ?
Γιατί απλά διαμαρτύρεται.
Γιατί νοιάζεται.
Γιατί έχει άποψη, την οποία και κοινοποιεί.
Γιατί διεκδικεί την δική του καθημερινότητα.
Γιατί δεν συμβιβάζεται με τα κακώς κείμενα της κοινωνίας μας.
Γιατί βιώνει όπως όλοι μας, την οικονομική κρίση σε συνθήκες αστυνομικής, πολιτικής, οικονομικής και θρησκευτικής διαφθοράς και απορρίπτει όπως οι περισσότεροι νέοι τον «εφιάλτη του φρικτού μέλλοντος».
Γιατί απλά είναι Α ν α ρ χ ι κ ό ς και θέλουν να πλήξουν τον ιδεολογικό και πολιτικό του χώρο.
Ότι δεν πέτυχε η αστυνομία με την ενεργοποίηση του καθεστώτος ομηρίας που βρισκόταν για ένα (1) χρόνο ο γιος μου, μαζί με άλλους δύο φίλους του, μετά το απίστευτο διογκωμένο κατηγορητήριο που έστησαν και τότε οι διωκτικές αρχές, επεδίωξαν και το κατάφεραν τώρα, στέλνοντας τον στην φυλακή. Έτσι εκδικητικά. Γι αυτό και πανηγυρίζουν.
Η χώρα μας μαστίζεται καθημερινά από κάθε είδους σκάνδαλα και είναι όλοι τους σήμερα ελεύθεροι. Άλλοι φορτωμένοι με ένα σωρό σκάνδαλα στην πλάτη τους, αρνούνται ακόμα και να παρουσιαστούν στην δικαιοσύνη για να απολογηθούν, προκαλώντας έτσι την κοινωνία μας. Όμως δεν τους αγγίζει, δεν τους πειράζει κανείς.
Τους προφυλάσσει το ίδιο το σύστημα.
Δυστυχώς η ασφάλεια, οι διωκτικές αρχές, στην προσπάθεια τους να κάνουν τους πολίτες κάθε πόλης να νοιώθουν ασφαλείς, κατασκευάζουν ενόχους, στερώντας σήμερα από μένα, από την γυναίκα μου και από πολλούς άλλους γονείς τα παιδιά μας.
Φ Τ Α Ν Ε Ι Π Ι Α!
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΓΙΟ ΜΑΣ!
Νικόλαος Νικολάου, Κοζάνη
Πηγή:
Indymedia